Γράφει η Άννα Γιαμπουρά
Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε πώς είναι η ζωή μιας οικογένειας μέσα στο Κ.Ε.Θ. (Κέντρο Ειδικών Θεραπειών), στο Ογκολογικό Νοσοκομείο. Με το κείμενο αυτό θέλω, μέσα από τα δικά μου μάτια, να σας μεταφέρω την καθημερινότητά μας, όπως τη βιώσαμε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του Αντώνη. Παρακάτω, λοιπόν, σας περιγράφω πώς περνάει ένα εικοσιτετράωρο μέσα στο Κ.Ε.Θ.
Η μέρα ξεκινάει σχετικά νωρίς. Ξυπνάμε όταν, γύρω στις 8 το πρωί, μπαίνουν οι καθαρίστριες στο δωμάτιο για το καθημερινό σκούπισμα, σφουγγάρισμα και την καθαριότητα του μπάνιου.
Συγχρόνως, ξεκινάει και η νοσηλεία του παιδιού. Τι σημαίνει αυτό; Η νοσοκόμα που στη βάρδιά της έχει υπό την ευθύνη της το παιδί, μπαίνει στο δωμάτιο για να του δώσει τα φάρμακά του, να ελέγξει τον ορό του, να του πάρει αίμα όταν το έχουν ζητήσει οι γιατροί, και γενικότερα να δει ποια είναι η κατάστασή του και να τη μεταφέρει στους γιατρούς.
Μέσα στην επόμενη ώρα, γύρω στις 9 π.μ. δηλαδή, φέρνουν στο δωμάτιο το πρωινό. Η οικογένεια που έχει ήδη ξυπνήσει, αρχίζει τα πρώτα παιχνίδια με το παιδί. Η μαμά ζεσταίνει το γάλα και δίνει στο παιδί το πρωινό του με την ελπίδα να φάει κάτι όταν εκείνο δυσκολεύεται.
Μόλις τελειώσει αυτή η διαδικασία, ξεκινάνε οι βόλτες στους διαδρόμους της κλινικής και η απασχόληση του παιδιού με παιχνίδια και διάφορες δραστηριότητες, τόσο στον παιδότοπο όσο και στο δωμάτιο. Ανάλογα με την ηλικία και τη διάθεση του παιδιού, έρχεται δασκάλα που θα το απασχολήσει και θα του κάνει τα απαραίτητα μαθήματα.
Γύρω στις 11 π.μ. αρχίζει η επίσκεψη των γιατρών στα δωμάτια. Αφού έχουν ενημερωθεί από τον εφημερεύοντα ιατρό, όλη η ομάδα επισκέπτεται τα παιδιά στα δωμάτια τους. Τα εξετάζουν και ενημερώνουν τους γονείς για την πορεία της θεραπείας τους καθώς και για τα αποτελέσματα των εξετάσεων που μπορεί να έχουν προηγηθεί.
Μετά από αυτό το παιδί χαλαρώνει και συνεχίζει τις βόλτες και το παιχνίδι του ή παρακολουθεί τηλεόραση, μέχρι τη στιγμή που ξεκινάει η διαδικασία του μεσημεριανού φαγητού. Το φαγητό το μοιράζουν στα δωμάτια γύρω στις 12.30 μ.μ. Και μετά πάλι βόλτες στους διαδρόμους, πάλι παιχνίδι μέχρι να πάει η ώρα περίπου 14.00, οπότε θα αρχίσει η οικογένεια να χαλαρώνει τους ρυθμούς. Γιατί είναι μεσημέρι, ώρα κοινής ησυχίας και το παιδί πρέπει να κοιμηθεί λίγο, να ξεκουραστεί για να έχει αντοχή για περισσότερο παιχνίδι το απόγευμα.
Κατά τις 17.00, αν το παιδί έχει ξυπνήσει βέβαια, συνεχίζεται η προσπάθεια να περάσει η ώρα όσο πιο ευχάριστα γίνεται. Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν πως οι γονείς είναι χαλαροί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, παρακολουθούν το μηχάνημα με το οποίο είναι συνδεδεμένο το παιδί για να παίρνει τον απαραίτητο ορό και τα φάρμακά του. Αν κάποιο φάρμακο τελειώσει το μηχάνημα «χτυπάει» και τότε ο γονιός φωνάζει κάποια από τις νοσηλεύτριες για να το ελέγξει.
Οι γονείς στην πραγματικότητα δεν είναι χαλαροί ποτέ. Έχουν πάντα τα μάτια τους ανοιχτά για το ποια φάρμακα παίρνει το παιδί, τι ώρα τελείωσε ή ξεκίνησε το φάρμακο, αν βγήκαν οι απαντήσεις από τις εξετάσεις του μικρού τους. Παρακολουθούν συνέχεια την κλινική εικόνα του παιδιού και για το παραμικρό που θα δουν, όπως δέκατα και πυρετό, κάποιο εξάνθημα ή αδυναμία, ενημερώνουν τους γιατρούς.
Στις 18.00 περίπου, έρχεται και το βραδινό. Το παιδί, εάν πεινάει, θα φάει λίγο και θα συνεχίσει το παιχνίδι του. Κατά τις 20.00 θα ακολουθήσει και η βραδινή νοσηλεία. Όλα αυτά, μέχρι να φτάσει η στιγμή που το παιδί θα κουραστεί, θα νυστάξει και θα ξεκινήσει η διαδικασία της προετοιμασίας για τον βραδινό ύπνο. Το παιδί θα κάνει το μπάνιο του, την απαραίτητη αλλαγή στις γάζες του Hickman, θα πιει το γάλα του και θα πέσει για ύπνο. Αργότερα, το ίδιο θα κάνει και ο γονιός που διανυκτερεύει με το παιδί στο νοσοκομείο. Έχοντας, όμως, πάντα το νου του στο παιδί καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Κάπως έτσι κυλάει το εικοσιτετράωρο μέσα στο Κ.Ε.Θ. Αυτή είναι κατά κανόνα η καθημερινότητα όλων των παιδιών, που άλλοτε επαναλαμβάνεται για 3-4 μέρες, άλλοτε για δέκα μέρες ένα μήνα ή και περισσότερο. Ανάλογα με την περίπτωση και τη φάση της θεραπείας στην οποία βρίσκεται το παιδί.
