Όταν έφτασε η στιγμή να επιστρέψουμε στο σπίτι, μετά από ένα μήνα νοσηλείας στο νοσοκομείο, με έπιασε μεγάλη ανασφάλεια και άγχος. Δεν ήξερα αν το περιβάλλον θα είναι κατάλληλο για το παιδί , τη στιγμή που το ανοσοποιητικό του ήταν σχεδόν μηδενικό από τις χημειοθεραπείες.
Ρώτησα λοιπόν τους γιατρούς και πήρα κάποιες βασικές οδηγίες για το τι πρέπει να προσέξουμε στο σπίτι. Ο βασικός κανόνας ήταν ξεκάθαρος. Καθαριότητα παντού! Πριν φτάσει η μέρα που θα επέστρεφε ο Αντώνης , φρόντισα στο σπίτι να γίνει γενική καθαριότητα και να μην υπάρχει ίχνος σκόνης πουθενά. Από εκεί και πέρα το σκούπισμα και το σφουγγάρισμα γινόταν σε καθημερινή βάση. Και μέρα παρά μέρα κάναμε και όλα τα υπόλοιπα, ξεσκόνισμα, αλλαγή στα σεντόνια κτλ.
Για το σφουγγάρισμα χρησιμοποιούσα πράσινο σαπούνι , αφού αυτό μου είχαν προτείνει και οι γιατροί. Επίσης όταν ξεσκόνιζα χρησιμοποιούσα νωπό πανί για να μαζεύει τη σκόνη και να μην τη ” σηκώνει ” στον αέρα. Κάτι άλλο σημαντικό που έπρεπε να προσέξουμε, ήταν να μην υπάρχουν μέσα στο σπίτι λουλούδια, κουκλάκια λούτρινα, ποτ πουρί και διάφορα τέτοια που μαζεύουν πολύ εύκολα σκόνη και γίνονται αιτία να δημιουργούνται μύκητες. Πράγμα πολύ επικίνδυνο για το παιδί στην παρούσα φάση.
Το τελευταίο που κάναμε ήταν να μην επιτρέπουμε επισκέψεις στο σπίτι για να ελαχιστοποιήσουμε την επαφή με ιώσεις και μικρόβια. Όταν και αν κάποιος ερχόταν στο σπίτι, έπρεπε πριν μπει μέσα, να βγάλει τα παπούτσια του και να πάει κατευθείαν να πλύνει τα χέρια του και να βάλει αντισηπτικό.
‘Όλα αυτά είχαν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας που βοήθησαν τον Αντώνη να περάσει τη φάση με τις χημειοθεραπείες χωρίς επιπλοκές που θα καθυστερούσαν τη θεραπεία του.
Άννα
