Ένα παιδί παίζει συνέχεια! Μιλάει μέσα από το παιχνίδι, εκφράζεται, αισθάνεται, σου δείχνει. Είναι το μόνο που ξέρει να κάνει καλά… Και μέσα στο νοσοκομείο τα παιδιά παίζουν πολύ. Τα μικρότερα γιατί αυτή είναι η καθημερινότητα τους. Τα μεγαλύτερα επειδή πρέπει να περάσει η ώρα, να ξεχαστούν…
Παίξαμε πολύ μέσα στο νοσοκομείο. Παίζαμε συνέχεια! Για να ξεχαστούμε, να τη βλέπω να γελάει, να προσπαθώ να καταλάβω τι νιώθει… Στην lalaloopsy κάναμε κάθε βράδυ αλλαγές στο hickman. Κι αλλαγές στο πόδι, όταν κόλλησε και η lalaloopsy ψευδομονάδα. Νερομπογιές, δαχτυλομπογιές, μαρκαδόρους, ξυλομπογιές, βαλιτσάκι 3όροφο με μπογιές, ό,τι υπάρχει το πήραμε..
Η μεγαλύτερη μας αγάπη, βέβαια, ήταν κι είναι τα μουσικά όργανα. Τα πήραμε όλα: κιθάρα, ντέφι, φλογέρα, τρομπέτα, τύμπανα, τουμπερλέκι, ακορντεόν… Έπαιζε η Νεφέλη, χτυπούσε τα τύμπανα, γελούσαν οι νοσοκόμες! Η μαμά Πέπη και η μαμά Κική τής φώναζαν να μη σταματήσει να παίζει. Τραγούδι, μουσική, μικρόφωνα… Όλη μέρα στο νοσοκομείο η μουσική ήταν η φιλενάδα μας! Πραγματικά, πιστεύω ότι η αγάπη της για τη μουσική την βοήθησε να ξεπεράσει την περιπέτεια…
Ανακαλύψαμε και τα playmobil! Είχαμε ξεκινήσει πριν την αρρώστια της να παίρνουμε playmobil, για διάφορες αλλαγές στη ζωή της: την ποδηλάτισσα όταν πήραμε ποδήλατο, τη μαμά με το καροτσάκι και το μωρό όταν θα ερχόταν ο Πάρις, το κτηνιατρείο όταν μπήκαμε στο νοσοκομείο… Ατέλειωτες ώρες παιχνίδι, να κάνει και να λέει στα playmobil ό,τι της λέγαμε και τις κάναμε εμείς ή οι γιατροί…
Στο ELC βρήκαμε παιχνίδια δημιουργικής απασχόλησης πολλά και το τύμπανο μας! Παιχνίδια που μας έκαναν να ξεχνιόμαστε, να πλάθουμε ιστορίες, να περνάμε καλά οι δύο μας…
Και όσα δώρα της έφερναν, δεν τα αποχωριζόταν με τίποτα: η Βασιλική της έφερε τη Χιονάτη και κοιμόταν μαζί της 3 μέρες! Η Μίνα το μωρό nenuco, το οποίο πήγε στο Αγ. Σοφία 2 φορές! Η Barbie με το ποδήλατο της έκανε βόλτες στο διάδρομο του ΚΕΘ, ενώ η νονά της μας έφερε νομίζω… όλο το ELC.
Πολύ σημαντική η αξία του παιχνιδιού! Ακόμη και τώρα, μας ξαπλώνει στο χαλί για να κάνουμε ενδοαραχιαία. Αν της έχουν μείνει κακές μνήμες –που το απεύχομαι– τουλάχιστον τις απαλύνει το παιχνίδι…
