Η πρώτη μας τσάντα!

Σε δύο εβδομάδες η Νεφέλη θα ξεκινήσει παιδικό σταθμό! Προνήπια. Οι γιατροί μας έδωσαν το ΟΚ. «Κανονικά πίσω στη ζωή της», μας είπαν.
Χαίρεται πάρα πολύ που θα πάει σχολείο. Όλοι οι φίλοι της πηγαίνουν πια. Βαριέται πλέον και στο σπίτι. Τώρα αισθάνεται και πάλι δυνατή. Έχει φύγει η αρρώστια από πάνω της. Δεν πονάει, δεν πηγαίνουμε στο νοσοκομείο, δεν παίρνει πολλά φάρμακα, δεν είναι σε απομόνωση δεν αισθάνεται διαλυμένη από τις θεραπείες. Και βαριέται, λέει, όλη μέρα στο σπίτι με τον Πάρι, να τον κυνηγάει όταν της παίρνει το τηλέφωνο της!
Πέρσι, ενώ ετοιμαζόμασταν για την εγγραφή, αρρώστησε. Φέτος, στις αρχές του καλοκαιριού, ενώ θα ξεκινούσαμε summer camp, έσπασε το πόδι της… Τώρα, όμως, τίποτα δεν τη σταματά!

Σήμερα πήγε με τη νονά της να αγοράσουν «σχολικά»! Από χθες δήλωσε ότι θα πάει μόνη της με τη νονά της να αγοράσουν τσάντα. Αν και δεν την πολυπίστεψα στην αρχή, κυρίως γιατί τον τελευταίο καιρό είναι κολλημένη πάνω μου, μόλις μπήκε η Όλγα στο σπίτι δεν προλάβαμε ούτε να χαιρετηθούμε! Την τραβούσε να φύγουν… Να πάνε για ψώνια! Εγώ και ο Πάρις είχαμε εντολή να τους περιμένουμε στην παιδική χαρά.

Αγόρασαν σχεδόν όλη τη συλλογή Lalaloopsy! Στην παιδική χαρά, η Νεφέλη έπαιζε σχολείο και κουβαλούσε και τις δύο τσάντες της. Το βράδυ κοιμήθηκε με αυτές δίπλα της, για να τις βλέπει. Βγάλαμε και φωτογραφίες με τις τσάντες.

Πριν κοιμηθεί με ρώτησε πότε θα πάει σχολείο. Της είπα σε δύο εβδομάδες. «Δηλαδή αν μετρήσω μέχρι το 2, θα πάω; Όταν ξυπνήσω;», με ρώτησε.
Ναι, αγάπη μου! Ξύπνησες από τον εφιάλτη και τώρα μόνο χαρές μετράμε…

Μ.