Μαμά της Ογκολογίας σήμερα γράφω για εσένα, για τη δύναμή σου, για τον αγώνα σου. Γράφω για τη Νίκη, μαμά του Γιάννη 2,5 ετών, για τη Μαρία, μαμά της Δήμητρας 8 ετών, για την Αναστασία, μαμά του Αντρέα 13 ετών, γράφω για εσάς μανούλες της Ογκολογίας, φύλακες – άγγελοι, πραγματικές ηρωίδες που προσμένετε στο προσκεφάλι των παιδιών σας, και εγώ υποκλίνομαι. Υποκλίνομαι στο θάρρος σας, στην ψυχική ανθεκτικότητά σας.
8 Μαΐου σήμερα, είναι η ημέρα σου, γιορτάζεις μαμά της Ογκολογίας. Γιορτάζεις κάθε μέρα, γιορτάζεις για την κάθε μάχη που δίνεις καθημερινά εσύ και το παιδί σου. Από εκείνο παίρνεις δύναμη και συνεχίζεις να μάχεσαι για να το κρατήσεις ζωντανό. Είσαι άοπλη, απελπισμένη, νιώθεις αδύναμη, δίνεις μία μάχη άνιση και άδικη, όμως η αγάπη για το παιδί σου υπερισχύει.
Μάχεσαι μαμά της ογκολογίας, μάχεσαι με το εγώ σου και τους άλλους, μάχεσαι χωρίς διακρίσεις και στερεοτυπικούς κανονισμούς. Γι΄αυτό μαμά της Ογκολογίας σου λέω μέσα από την καρδιά μου Χρόνια Πολλά και θα στο λέω κάθε μέρα. Με συγκινείς μαμά της Ογκολογίας γιατί ξάφνου απέκτησες ρόλους πολλούς. Έμαθες γρήγορα να αλλάζεις τις γάζες στο hickman, να αποστειρώνεις τα πάντα. Εννοείται πως έμαθες όλα τα πρωτόκολλα, το Αγγλικό, το Αμερικάνικο. Ξέρεις τα πάντα για τα φάρμακα. Έμαθες να επικοινωνείς με όλους τους γιατρούς της Παιδιατρικής Ογκολογίας. Έμαθες και από ψυχολογία μαμά της Ογκολογίας, για σένα, για το παιδί σου και την υπόλοιπη οικογένεια.
Έμαθες καινούρια παραμύθια και τραγούδια για να μην βαριέται το «κοινό σου» και μετά το τέλος της δικής σου παράστασης εκείνο να σε χειροκροτεί με τα αδύναμα κιτρινωπά χεράκια του. Σε είδα μαμά της Ογκολογίας, χλωμή με ένα πλατύ χαμόγελο μέσα στο δωμάτιο να χαϊδεύεις το σώμα του παιδιού σου, όταν όμως βγήκες από αυτό σε είδα που έκλεισες το στόμα σου σφιχτά με τα δυο σου χέρια για να μη βγάλεις την κραυγή που έχεις μέσα σου. Κατάπιες την κραυγή και ξαναμπήκες στο δωμάτιο με εκείνο το πλατύ χαμόγελο.
Εσύ, μαμά της Ογκολογίας που νιώθεις τόσο μικρή μπροστά στο μεγαλείο του παιδιού σου, δεν είσαι. Μη νιώθεις λίγη, δεν είσαι. Μη νιώθεις αδύναμη, δεν είσαι.
Σε θαυμάζω μαμά της Ογκολογίας για όλα αυτά που είσαι, το ξέρεις; Θαυμάζω και εσένα και τον ήρωα σου, αλήθεια. Σε θαυμάζω για τον αγώνα που δίνεις, για τη δύναμη σου, για το κουράγιο σου, γι’ αυτό που είσαι.
Χρόνια Πολλά Μαμά της Ογκολογίας! Χρόνια Πολλά σε εσένα που βάδισες εκείνους τους διαδρόμους του νοσοκομείου εκατοντάδες φορές κρατώντας σφιχτά το χέρι του παιδιού σου. Χρόνια Πολλά και σε σένα Μαμά της Ογκολογίας, που τους βαδίζεις τώρα, εσύ και το παιδί σου.
Δε σε ξεχνώ Μαμά της Ογκολογίας. Χρόνια σου Πολλά!
Σε αγαπώ!
γράφει η Βιβή Λιόπετα, Κοινωνική Λειτουργός – ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ
