Αύριο η Νεφέλη θα πάει παιδικό σταθμό! Έχουμε κάνει όλες τις «διαδικασίες»: τσάντα, κασετίνα, τσαντούλα για το φαγητό, όλα από τη φετινή συλλογή Lalaloopsy. Καινούρια ρούχα για να τα φορέσουμε την πρώτη μας μέρα. Δωράκια για τους συμμαθητές της, αφού θα είναι το νέο παιδάκι στο τμήμα. Συζήτηση για το τι φαγώσιμο θα πάρει μαζί της. Πήραμε και το σχολείο της αγαπημένης της Πέπα και παίξαμε με αυτό όλο το Σαββατοκύριακο. Βάλαμε και ξυπνητήρι, «γιατί πρέπει να ξυπνήσω νωρίς» μου είπε. Μου ζήτησε να της φτιάξω τα μαλλιά της, να είναι όμορφη που θα τη δει η δασκάλα της.
Το περιμένει πως και πως! Κι εμείς μαζί της. Μόνο που θα τη στενοχωρήσουμε αύριο… Δυστυχώς, πρέπει να πάμε ξανά στο νοσοκομείο. Παρουσίασε υποθυρεοειδισμό και αύριο έχουμε ραντεβού με τους ενδοκρινολόγους. Την Παρασκευή μας το είπαν, μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα από τον ενδοκρινολογικό της έλεγχο. Δεν της έχουμε πει κάτι. Κι είναι η πρώτη φορά που δεν της έχουμε πει ότι θα πάμε νοσοκομείο.
Από την πρώτη μέρα που αρρώστησε, της λέμε όσα ξέρουμε ότι θα συμβούν. Αυτή τη φορά όμως δεν το κάναμε. Δεν θέλουμε να τη στενοχωρήσουμε, να χαλάσουμε την αναμονή και τη χαρά της που θα πάει στο σχολείο. Δεν θέλουμε να την τρομάξουμε. Γιατί τρόμος την πιάνει όταν ακούει ότι θα πάμε νοσοκομείο. Γιατί δεν θα μπορέσει να καταλάβει ότι δεν πρόκειται να της κάνουν κάτι. Οι ενδοκρινολόγοι δεν τσιμπάνε τα παιδάκια. Αν της το λέγαμε θα έκλαιγε, θα μας παρακαλούσε να μην την πάμε, θα μας έλεγε ότι δεν έχει τίποτα, ότι είναι μια χαρά. Κι όταν θα με ρωτούσε αν θα μείνουμε στο νοσοκομείο, θα έπρεπε και πάλι να ξαναπούμε την ιστορία από την αρχή. Και δε θέλω. Δεν θέλω να μιλάμε για όσα περάσαμε.
Έχει χαλάσει η δική μας η χαρά για το νέο της ξεκίνημα. Τη δική της δεν θα της την χαλάσουμε…
Μένια
