Η στιγμή που αφήνουν τα γράμματα στον Αγ.Βασίλη κάτω από το δέντρο μας.
Άκουσα τις προάλλες την Νεφέλη να λέει στον αδερφό της ότι τα δώρα που ζήτησαν δεν τα φέρνει ο Αγ. Βασίλης αλλά ο μπαμπάς.
Διάβασα το γράμμα της και εύχεται να γνωρίσει τον Αγ.Βασίλη σύντομα.
Αυτή η παιδική σκέψη είναι που κάνει την ζωή τους ευτυχισμένη. Αυτός ο μαγικός κόσμος των παιδιών μας, έχει την δύναμη να μας παρασύρει κι εμάς.
Περιμένω κάθε μέρα να γυρίσουν από το σχολείο τους και να γίνω για λίγο κι εγώ παιδί μαζί τους.
Τις μέρες που δεν είμαι καλά, τα περιμένω να ακούσω τα νέα τους, να τους πω τα δικά μου, να τους πω ότι δεν είμαι καλά και θέλω μια αγκαλιά.
Κι όταν συμβαίνει αυτό, όλα βρίσκουν την θέση τους. Κι εγώ την δικιά μου δίπλα τους.
Γιατί είμασταν κι εμείς κάποτε παιδιά. Γιατί δεν είναι κακό να πιστεύουμε ακόμη ότι το Καλό και το Χαρούμενο μπορεί να έρθει στη ζωή μας. Γιατί μπορεί να ξέρει η Νεφέλη ότι τα δώρα θα τα φέρει ο μπαμπάς αλλά πιστεύει στον Αγ.Βασίλη και θέλει να τον γνωρίσει.
Η ελπίδα, η πίστη, η αναμονή για την πραγματοποίηση των ευχών μας, η μαγεία αυτών των ημερών.
Ελπίζουμε να είμαστε όλοι καλά και χαρούμενοι και όλοι μαζί. Πιστεύουμε στο Καλό κι αναμένουμε να πραγματοποιηθούν οι ευχές μας και να μην υποφέρει κανένα παιδί στον κόσμο.
Δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα για τα παιδιά. Είναι η κάθε μέρα, όλες οι μέρες γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον μας.
Ας προσπαθήσουμε όλοι να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο μας για αυτά τα παιδιά.
Μαμά Μένια
