Πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι η Νεφέλη παρουσίασε υποθυρεοειδισμό. Στον προγραμματισμένο ενδοκρινολογικό έλεγχο που έκανε, οι εξετάσεις έδειξαν υψηλά επίπεδα TSH. Ίσως να είναι κληρονομικό. Ίσως να είναι παρενέργεια από τις χημειοθεραπείες. Ίσως να είναι παροδικό. Ίσως και μόνιμο.
Για τον υποθυρεοειδισμό διάβασα τα εξής :
«Ο υποθυρεοειδισμός είναι μία κατάσταση στην οποία ο θυρεοειδής αδένας δεν παράγει αρκετή θυρεοειδική ορμόνη.
Ως πιο κοινή αιτία του υποθυρεοειδισμού παγκόσμια αναφέρεται συχνά η έλλειψη ιωδίου, αλλά μπορεί να προκαλείται από πολλούς άλλους παράγοντες. Μπορεί να προκύψει από την κακή λειτουργία του αδένα ή τηνμερική ή ολική αφαίρεσή του, ως αυτοάνοσο νόσημα, ή από προσβολή και καταστροφή του αδένα από ραδιενεργόΙώδιο-131, ενώ μπορεί να σχετίζεται και με αυξημένο άγχος. Τα επίπεδα της θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα έχουν άμεση επίπτωση στις μεταβολικές λειτουργίες του οργανισμού και τη λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, και όταν είναι ελαττωμένα παρουσιάζονται μια σειρά δυσλειτουργίες σε διάφορα συστήματα του οργανισμού. Στα βρέφη, ο σοβαρός υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε κρετινισμό.
Σε γενικές γραμμές ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χορήγηση συνθετικής θυρεοειδικής ορμόνης, αν και η ρύθμιση των επιπέδων της στο αίμα εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες, όπως μεταβολές στο βάρος ή τη δραστηριότητα του ατόμου, τρόπος ζωής, άλλες παθήσεις κλπ.
Η μόνη αξιόπιστη μέθοδος για τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού είναι ο έλεγχος των επιπέδων της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) και της ελεύθερης θυροξίνης(Τ4) στο αίμα. [27] Υπάρχουν όμως φορές που και αυτά τα επίπεδα επηρεάζονται από νόσους που δεν έχουν σχέση με τον θυρεοειδή.” (http://el.wikipedia.org).
Ξεκινήσαμε άμεσα θεραπεία να ρυθμίσουμε τη νέα ανωμαλία που παρουσιάστηκε και φύγαμε από το νοσοκομείο με ένα κατεβατό εξετάσεις που πρέπει να κάνει. Κι ενώ είμαι η πρώτη που λέω, ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στη λευχαιμία, ότι θα το ξεπεράσουμε, έχω στενοχωρηθεί πολύ. Δε θέλω να παρουσιάζονται συνέχεια άσχημες καταστάσεις. Δε θέλω να παίρνει τόσα χάπια το παιδί μου, δε θέλω να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο, δε θέλω να τρομάζει με τις εξετάσεις, δε θέλω να βλέπουμε γιατρούς, να πρέπει να αντιμετωπίσουμε και κάτι νέο κάθε φορά.
Προσπαθώ να διαμορφώσω κάθε φορά την καθημερινότητα μας, σύμφωνα με όσα προκύπτουν. Τώρα λοιπόν, που πρέπει να παίρνει το χάπι Τ4, με προϋπόθεση να είναι νηστική και να μη φάει για 30 λεπτά μετά, την ξυπνώ στις 7:30 να πάρει το χάπι της και 8:00 σηκωνόμαστε από το κρεβάτι να φάει το πρωινό της, να ετοιμαστεί για το σχολείο. Όπως κάνουμε και με τη χημειοθεραπεία της το βράδυ… προσπαθώ να μη διαταράσσεται η καθημερινότητα της συνέχεια, να έχουμε σταθερό πρόγραμμα, να νιώθει ασφάλεια, να σταματήσει κάποτε να με ρωτάει κάθε βράδυ αν το πρωί θα πάμε νοσοκομείο.
Μένια
