Καιρό έχω να σου γράψω Νεφέλη μου. Είναι που μεγαλώνεις και κάθε μέρα μιλάμε τόσο πολύ για όλα πια.
Με έχεις ρωτήσει σχεδόν τα πάντα. Σου έχω απαντήσει σχεδόν στα πάντα.
Αλλά κάθε φορά, θέλω κι άλλα να σου πω. Κρατιέμαι. Να σου λέω όσα μπορείς να ακούσεις.
10 χρονών Νεφέλη μου και είσαι χαρούμενη γιατί μεγαλώνεις, μου λες από χθες.
10 χρονών Νεφέλη μου και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη είμαι εγώ, που έγινες 10 χρονών και έχω περάσει τα πιο μαγικά δέκα χρόνια της ζωής μου.
10 χρονών Νεφέλη μου και σ΄αυτά τα δέκα σου χρόνια, ξαναγεννήθηκα.
Λοιπόν, Νεφέλη μου, στα επόμενα δέκα χρόνια θα γίνει χαμός. Λυπάμαι που σήμερα δεν μπορείς να γιορτάσεις τα γενέθλια σου, έτσι όπως τα είχαμε σχεδιάσει. Αλλά, εσύ ξέρεις από «καραντίνα» και απομόνωση.
Έχουμε περάσει κάμποσα γενέθλια μόνοι μας. Εγώ, εσύ, ο μπαμπάς, ο Πάρης.
Έχουμε περάσει πολλά κοριτσάκι μου, αλλά θα περάσουμε άλλα, πολύ καλύτερα.
Εγώ και ο μπαμπάς σου σ’ ευχαριστούμε που ομορφαίνεις την ζωή μας κάθε μέρα και που μας έχεις χαρίσει δέκα χρόνια αγάπης, σοφίας, δύναμης.
Βιάζεσαι να μεγαλώσεις.
Κι εγώ μωρό μου, πέρασα πολλά βράδια να παρακαλώ να σε βλέπω να μεγαλώνεις.
Χρόνια σου Πολλά αγάπη μου, Η ζωή σου ανήκει!
Μαμά Μένια
