Η αλήθεια είναι ότι δεν χάνω ευκαιρία να κάνει η Νεφέλη εξετάσεις αίματος όσο πιο συχνά γίνεται. Έχουμε να κάνουμε εξετάσεις για τον θυρεοειδή; Ας κάνουμε και μια γενική. Έχουμε να κάνουμε βιοχημικό έλεγχο; Ας κάνουμε και μια γενική.
Κάθε έξι με οχτώ εβδομάδες λένε οι οδηγίες των γιατρών τώρα πια. Μα δεν είναι πολύ; λέει η μαμά-ιατρός-προϊστάμενη.
485 μέρες cancer free. Και συνεχίζουμε. Οι φλέβες της μικρής είναι ξεκούραστες. Εύκολα παίρνουμε αίμα. Ένα τσιμπηματάκι, μια βαθιά ανάσα και γεμίζει η σήραγγα. Κάθε φορά όμως ο ίδιος διάλογος: «Θα μου κάνει φλέβα; Θα πονέσω; Μόνο από το ένα χέρι, να του πεις. Θα έρθει η κα Ντούμου σπίτι; Θα κλάψω μαμά, πριν πάρω ανάσα».
Της λέω ότι όλοι πονάμε όταν μας παίρνουν αίμα. Απλά εμείς οι μεγάλοι, ντρεπόμαστε να κλάψουμε δυνατά. Της λέω να κλάψει, αλλά να μείνει κι ακίνητη να μην χάσουμε τη φλέβα.
Αρνείται να καθίσει μόνη της στην καρέκλα της αιμοληψίας. Αγκαλιά, να την κρατάω. Παίρνουμε μαζί ανάσα, μετράμε μέχρι το 5, πιέζουμε το χέρι, βάζουμε το αυτοκόλλητο, λέμε τα νέα μας. Παίρνουμε κι ένα γλυκάκι, για το δρόμο μέχρι το σπίτι.
485 μέρες cancer free. Και μόνο αυτές οι εξετάσεις είναι η παρηγοριά μας. Να βγαίνουν καθαρές. Κάθε φορά και καλύτερες. Όταν βλέπω τις μετρήσεις και τα σχόλια, ότι πλέον είναι στα όρια ενός φυσιολογικού παιδιού, πόση χαρά παίρνω. Θυμάμαι τα 100 λευκά, τα αιμοπετάλια που δεν ανέβαιναν, τα πολυμορφoπύρηνα που μας απαγόρευαν κάθε επαφή με τον «έξω» κόσμο. Και πάντα η ίδια ερώτηση: «Πότε θα ανέβουν γιατρέ; Είναι φυσιολογικό τώρα αυτό;».
485 μέρες cancer free και η κα λευχαιμία τρώει τη σκόνη μας….
Μαμά Μένια
Της δώσατε και κατάλαβε Μένια μου! Για να πω όμως την αλήθεια μου και παρότι ξέρω ότι όλα πηγαίνουν καλά -και θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν για πάντα- με συγκλονίζει ο τίτλος σου όταν αφορά ένα παιδί.
Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο παρά να ευχηθώ υπομονή, δύναμη, αντοχή και ελπίδα στις οικογένειες των παιδιών που περνάνε αυτό το ζόρι. Και να τους προσφέρει πάντα αισιοδοξία η Νεφέλη σου.
Σε φιλώ,
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com
Ελένη μου σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την αγάπη σου.Κι επειδή κι εγώ λέω πάντα την αλήθεια, όσο και να προσπαθώ να το “διακωμωδήσω”, όσο κι αν το παλεύω, φοβάμαι τόσο πολύ. Γιατί ακόμη και τώρα σκέφτομαι αν γλιτώνει τελικά κανείς από τον καρκίνο. Τον φοβάμαι τον μπαγάσα πολύ..Και η μόνη απάντηση που έχω στο φόβο μου είναι το “άδραξε τη μέρα”.Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο…
Γεια σας,είμαι η Φανή Λεονάρδου και στηρίζω παιδιά που έχουν καρκίνο!!!Έχω διαβάσει στη σελίδα του facebook”Το Χαμόγελο Του Παιδιού”για παιδιά που έχουν πρόβλημα υγείας!!!
Το Χαμόγελο Του Παιδιού μ’έκανε να στηρίζω και να βοηθώ τα μικρά παιδιά που έχουν προβλήματα υγείας!!!
Πρέπει να καταλάβει η Νεφέλη ό,τι οι εξετάσεις αίματος που πρέπει να κάνει,είναι για το καλό της!!!Να μη φοβάται καθόλου αφού είστε εσείς μαζί της!!