5 Μαρτίων…

5 Μαρτίων…

Σήμερα η Νεφέλη έχει τα γενέθλια της. Το μωρό μου έγινε 5 χρονών. Από χθες ψάχνω να βρω φωτογραφίες της, αλλά οι περισσότερες είναι από το νοσοκομείο, από τη θεραπεία της, χωρίς μαλλιά, ταλαιπωρημένη από τις χημειοθεραπείες. Τα αφήνουμε πίσω μας αυτά τώρα πια. Οι πιο παλιές, είναι ένα μικρό παιδάκι, βρέφος σχεδόν, καμία σχέση με το κοριτσάκι που βλέπω τώρα.
Από χθες σκέφτομαι μία μία τις ώρες που γεννήθηκε. Είχα μια εύκολη εγκυμοσύνη, έναν πολύ εύκολο τοκετό, υπέροχα, ήρεμα 5 χρόνια (ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες της μάχης που με τόσο δύναμη έδινε και δίνει), με την πριγκίπισσα μου. Από μωρό ήταν ήσυχη, ήρεμη, χαμογελαστή… Της αρκούσε να ακούει μουσική και να χορεύει, και δεν την ακούγαμε όλη τη μέρα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν γεννήθηκε, τον Γιάννη που είχε συγκλονιστεί και το κατάλευκο μωράκι που ακούμπησαν πάνω μου. Είχα τα μάτια μου κλειστά κι όταν τα άνοιξα είδα 2 ματάρες να με κοιτάνε με απορία «γιατί δεν ανοίγεις τα μάτια σου, καλέ μαμά;»
Χρόνια σου Πολλά μωρό μου. Από εκείνη τη στιγμή δεν έχω ξανακλείσει τα μάτια μου, να μη χάσω καμία στιγμή από τη ζωή σου. Μου δίνεις κάθε μέρα μαθήματα ζωής. Είσαι η ψυχή μου, το στήριγμα μου, η δύναμη μου, το χέρι που με σηκώνει κάθε φορά που λυγίζω. Σ’ ευχαριστώ για όλα όσα μου χαρίζεις, ακόμη και μέσα από τις πιο δύσκολες στιγμές σου. Σου ζητώ συγνώμη που είμαι θλιμμένη, που φοβάμαι πολύ και κλαίω καμιά φορά.
5 χρόνια σ’ αγαπώ πολύ και θα σ’ αγαπώ μέχρι να πεθάνω. Να είσαι καλότυχη και η δυσκολία που περνάς να είναι η τελευταία στη ζωή σου.

18 comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.