Τρεις είναι οι σημαντικότερες ημερομηνίες της ζωής μου. Οι μέρες που γεννήθηκαν τα παιδιά μου και η μέρα που ξαναγεννηθήκαμε όλοι.
3 Ιουλίου 2013. Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία. Ετών 3,5. Καρκίνος. Σε ένα παιδί. Στο παιδί μου.
3 Ιουλίου 2015. Τέλος της θεραπείας. Όλα καλά. Ένα παιδί ήρωας. Το παιδί μου.
3 Ιουλίου 2018.Πέντε χρόνια «cancer free”. Τέλος. Ένα παιδί ζει την ζωή του. Το παιδί μου.
Μέχρι πρόσφατα μετρούσα “cancer free” μέρες.
Τώρα μετράω χρόνια.
Μέχρι πρόσφατα έγραφα γράμματα στο παιδί μου.
Τώρα της γράφω ένα κάθε χρόνο.
Περνάει ο καιρός. Το περίεργο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο καθαρά θυμάμαι. Ακόμη κι αυτά που, ακόμη και με ύπνωση, δεν κατάφερα να ξαναφέρω στο νου μου.
Περνάει ο καιρός. Έχω βέβαια ένα κενό μνήμης των δύο πρώτων μηνών της νοσηλείας της αλλά θυμάμαι την κάθε μέρα, από εκείνη την μέρα μέχρι τώρα.
Περνάει ο καιρός και τα συναισθήματα μένουν τα ίδια. Φόβος, άγχος, κούραση, θλίψη, θυμός, ελπίδα, ζωή…
Νεφέλη μου, είσαι ο σπουδαίος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Είσαι το πρότυπο μου. Γίνομαι καλύτερος άνθρωπος κάθε μέρα και αυτό το οφείλω σε σένα.
Μαμά Μένια
