Η πρώτη αποφοίτηση της Νεφέλης. Αποχαιρέτησε το νηπιαγωγείο και τις δασκάλες της. Πήρε τα ενθύμια της και μια σημείωση:
«Το ταξίδι ξεκίνησε.
Αρχίσαμε από το μηδέν.
Μάθαμε τι σημαίνει σεβασμός.
Μάθαμε ότι από τα μικρά γεννιούνται τα μεγάλα.
Μάθαμε να επενδύουμε στην κάθε μέρα.
Κομμάτι, κομμάτι θα ενώσουμε το puzzle της ζωής, όσο μεγάλο κι αν είναι.
Καλή συνέχεια στο ταξίδι!».
Για τη Νεφέλη, αυτή η χρονιά ήταν ένα ταξίδι στη ζωή.
Άρχισε από το μηδέν, από το μικρό παιδί που μπήκε στο νοσοκομείο με το μπιμπερό, ξαναγεννήθηκε μεγάλη.
Μέρα με τη μέρα, κερδίζει τις μάχες της, ενώνει το puzzle της ζωής της, ζει την κάθε μέρα, όπως μόνο ένα παιδί ξέρει να κάνει.
Οι δασκάλες της, ήταν πάντα δίπλα της. Μαζί τα κατάφεραν όλα αυτά.
Εγώ, η μαμά, από την μέρα του αγιασμού, μέχρι και σήμερα, μόνο κλαίω. Από χαρά, από συγκίνηση, από παράπονο για όσα πέρασε το παιδί μου, από φόβο.
Κι έχω χάσει πολλές στιγμές, αφού συνέχεια κλαίω. Και οι φωτογραφίες μας είναι κουνημένες γιατί συνέχεια κλαίω. Και στα video χάλια είμαι, με τη μάσκαρα να τρέχει.
Και τώρα που την περιμένει το δημοτικό, χειρότερα θα είμαι. Αλλά δεν το λέω και δυνατά!
Μένια
