Πόσες φορές θα διαπιστώσω ακόμη ότι τα παιδιά έχουν απίστευτη δύναμη! Σήμερα πήγαμε στο νοσοκομείο για να βγάλουμε το γύψο. Έτσι έλεγα συνέχεια, έπεισα τον εαυτό μου ότι θα τον βγάλουμε, το πίστεψε και η Νεφέλη. Χθες το βράδυ της έλεγα «τελευταία νύχτα που κοιμάσαι με το γύψο, πες bye bye στον γύψο, τελευταία φορά που κάναμε μπάνιο με τον γύψο» κι άλλα τέτοια πολλά!
Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία μου. Κάθε φορά που είναι να πάμε στο νοσοκομείο, εγώ δεν κοιμάμαι. Πήγαμε λοιπόν, αφαιρέθηκε ο γύψος, βγάλαμε ακτινογραφία. μας βλέπει ο γιατρός και μας λέει ότι θα πρέπει να μπει νάρθηκας για 10 μέρες ακόμη.
Αυτό δεν ήθελα να το ακούσω. Ήθελα να φύγουμε από το νοσοκομείο χωρίς γύψο, να αφήσουμε τον μπαμπά στη δουλειά, να πάμε για πρωινό οι 2 μας, να καλέσουμε τους φίλους μας για παιχνίδι, να πάμε σινεμά την Κυριακή, να πάμε στην ανανεωμένη παιδική χαρά δίπλα στο σπίτι μας. Να τα αφήνουμε όλα πίσω μας, σιγά-σιγά, να μη κάνουμε πισωγυρίσματα!
Ο Γιάννης ένιωσε ανακουφισμένος, που δε ρισκάρουμε τίποτα και θα είμαστε σίγουροι ότι έδεσε το χέρι της σωστά και καλά. Το συζητήσαμε αρκετά με τον γιατρό. Κι εκείνος δεν ήθελε να την ταλαιπωρήσει άλλο, να με ταλαιπωρήσει άλλο, γιατί διάβασε πολλά στο πρόσωπο μου, αλλά βάλαμε νάρθηκα ξανά. Το συζήτησε και με τη Νεφέλη. Της εξήγησε γιατί θα πρέπει να κάνει υπομονή λίγο ακόμη. Συμφώνησε μαζί του, του είπε να κάνει ότι θέλει αρκεί να μην την πονέσει και του υποσχέθηκε ότι δε θα ξαναπέσει και θα είναι πολύ προσεχτική.
Πόση δύναμη έχει αυτό το παιδί! Δε ξέρω αν ένιωσε απογοήτευση. Δεν το έδειξε ούτε στιγμή! Και πάλι η Νεφέλη με παρηγόρησε ότι όλα θα περάσουν και ότι δε θα ξαναπέσει και ότι θα προσέχει πολύ και δε θα ξαναβάλει γύψο γιατί έχει ήδη σπάσει και το πόδι και το χέρι…
Για μια ακόμη φορά, έπιασα τον εαυτό μου να φλερτάρει επικίνδυνα με τη μοιρολατρία. Είναι τόσο εύκολο να σταματάς να σκέφτεσαι, να προσπαθείς να είσαι δυνατός, να τα αφήσεις όλα απλά να συμβαίνουν, να μαζέψεις τα χέρια σου από όσα δεν μπορείς να φτάσεις..
Μένια
