Γράφει η Διονυσία Βουτσά
www.mednutrition.gr
Τα παιδιά με καρκίνο έχουν μεγάλες πιθανότητες να οδηγηθούν σε υποσιτισμό, επειδή παρουσιάζουν αυξημένες ανάγκες λόγω της νόσου, ενώ ταυτόχρονα έχουν αυξημένες απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά για να επιτευχθεί κατάλληλα η ανάπτυξή τους. Στην περίπτωση του καρκίνου της παιδικής ηλικίας, ο υποσιτισμός έχει σημαντική προγνωστική αξία στο ποσοστό επιβίωσης.
Ο υποσιτισμός αντανακλά μια ανεπαρκή κατάσταση θρέψης και περιγράφει τις συνέπειες μη επαρκούς πρόσληψης πρωτεϊνών και ενέργειας. Συγκεκριμένα, η απώλεια σωματικού βάρους της τάξης του 5-10% σε διάστημα μικρότερο των έξι μηνών χαρακτηρίζεται ως οξύς υποσιτισμός. Ωστόσο, το σωματικό βάρος δεν είναι ο καταλληλότερος δείκτης για την ανίχνευση διατροφικών διαταραχών σε παιδιά με καρκίνο. Μπορεί να επηρεαστεί από την ενυδάτωση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, ενώ σε παιδιά με φυσιολογικό ή υπερβάλλον βάρος η απώλεια της μυϊκής μάζας μπορεί να μην είναι ορατή όσο παραμένει αμετάβλητο το λίπος.
Έκδηλος υποσιτισμός εμφανίζεται στο 17% των παιδιών με νεοδιαγνωσθέντες όγκους και στο 37% εκείνων με μεταστατική νόσο, ενώ το 50% των παιδιών με καρκίνο είναι ήδη σε κάποιο ποσοστό υποσιτισμένο κατά τη διάγνωση.
Σοβαρός υποσιτισμός μπορεί να οδηγήσει σε καρκινική καχεξία, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη και σταδιακή εξασθένηση της άλιπης και λιπώδους μάζας σώματος. Οι αλλαγές στον μεταβολισμό και τη σύνθεση του σώματος στην καρκινική καχεξία μοιάζουν με αυτές που εμφανίζονται σε πολυτραυματίες, άτομα με οξεία σηψαιμία, εγκαύματα και AIDS.
Ο υποσιτισμός συνδέεται με τον τύπο, το στάδιο και τη μεταστατική κατάσταση της νόσου, καθώς και την τοξικότητα των συνδυαστικών θεραπειών, συμπεριλαμβανομένων της χειρουργικής επέμβασης, της ακτινοθεραπείας και της χημειοθεραπείας.
Παρενέργειες
Η χημειοθεραπεία συνοδεύεται από μια σειρά ανεπιθύμητων παρενεργειών, όπως η έντονη διάρροια, ο εμετός και η ναυτία. Οι παρενέργειες αυτές οδηγούν σε απώλεια υγρών, σε ανισορροπία των ηλεκτρολυτών και των ιχνοστοιχείων και σε παρατεταμένη περίοδο ελάχιστης πρόσληψη τροφής. Ως αποτέλεσμα, οδηγούμαστε σε οξεία και χρόνια δυσαπορρόφηση μικρο- και μακρο-θρεπτικών συστατικών και σε αδυναμία, μείωση της ανοσολογικής ικανότητας και της επούλωσης τραυμάτων, αύξηση της τοξικότητας των φαρμάκων και διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας είναι η ανορεξία, ο πρώιμος κορεσμός και οι αλλαγές στη γεύση και την οσμή.
Η ανάπτυξη απέχθειας για τα τρόφιμα, η σοβαρή νεφρική απώλεια πρωτεΐνης και οι σημαντικές αυξήσεις των απαιτήσεων σε θερμίδες από τον ίδιο τον όγκο, επίσης συμβάλλουν στον υποσιτισμό.
Τέλος, η θέση του ίδιου του όγκου μπορεί να έχει αντίκτυπο στη διατροφική κατάσταση. Δεδομένου ότι ο υποθάλαμος ελέγχει την κανονικότητα ρύθμισης της πρόσληψης τροφής, η καταστροφή διαφορετικών τμημάτων του υποθαλάμου μπορεί να προκαλέσει είτε υπερφαγία είτε αφαγία.
Εκτομή μέρους του οισοφάγου ή του στομάχου προκαλεί ποικίλες μορφές δυσαπορρόφησης, ιδιαίτερα του λίπους, ενώ η εκτομή τμήματος του λεπτού εντέρου μπορεί να οδηγήσει σε διάρροια, αναιμία, απώλεια βάρους και πολλαπλές ελλείψεις βιταμινών. Εκτομή μεγάλου τμήματος του παχέος εντέρου μπορεί να συμβάλει στην απώλεια ηλεκτρολυτών και νερού. Τέλος, η χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο κεφαλής και τραχήλου συνοδεύεται από προβλήματα μάσησης και κατάποσης.
Συμπερασματικά, η σωστή θρέψη του παιδιού και η πρόληψη του υποσιτισμού βοηθά το παιδί να ανεχτεί καλύτερα τη θεραπεία, να έχει ενέργεια, να αναπτύσσεται ομαλά και να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Γι’ αυτό η σωστή θρέψη πρέπει να αποτελεί μέρος της θεραπευτικής προσέγγισης της νόσου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Bauer J., Jürgens H., Frühwald M., Important Aspects of Nutrition in Children with Cancer, American Society for Nutrition, Adv. Nutr, 2011, 67–77
2. Sala A., Pencharz P., Barr R., Children, Cancer, and Nutrition—A Dynamic Triangle in Review, American Cancer Society, 2004: 677-687
3. Nutrition for Children With Cancer, American Cancer Society, 2012
