Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτό και γιατί το ονόμασαν έτσι… Ξέρω, όμως, ότι σηματοδοτεί την επιστροφή στις παλιές μας συνήθειες, στην παλιά μας ζωή –η οποία όμως έχει αλλάξει!
Πρακτικά, λοιπόν, συντήρηση σημαίνει ότι η Νεφέλη μπορεί να κάνει ότι έκανε και πριν αρρωστήσει. Παιδική χαρά, φίλοι, δραστηριότητες, παιδικός σταθμός, επισκέψεις σε σπίτια, ποδήλατο. Ουσιαστικά, για εμένα σημαίνει ότι τελειώσαμε με τις καθημερινές επισκέψεις στο νοσοκομείο, τις ενδοφλέβιες χημειοθεραπείες, τις μεταγγίσεις.
Παραμένουν, βέβαια, το άγχος, ο φόβος της υποτροπής, η αγωνία στο πρώτο φτάρνισμα, σε ένα τυχαίο πόνο, σε μια αδιαθεσία…
Δε ξέρω τι νιώθω, βλέπω όμως ότι το παιδί μου επανέρχεται! Γελάει, τραγουδάει, παίζει, θέλει να δει τους φίλους της, κάνει σχέδια, δεν πονάει!
Φοβάμαι τα ποσοστά της υποτροπής! Φοβάμαι τι μας ξημερώνει. Φοβάμαι πολύ και για πολλά… Αλλά η Νεφέλη μου είναι δυνατή και με καταλαβαίνει! Και σήμερα που γύρισε από το νοσοκομείο και μου έλεγε πότε θα βγάλει το χίκμαν, μου είπε: «Κάνε λίγη υπομονή, μαμά… Θα το βγάλουμε»!
