Αγαπημένο μου παιδί πριν 2 χρόνια ξαφνικά αρρώστησες. Το μόνο που θυμάμαι ήταν τα λόγια του γιατρού.
Εσύ θα σκέπτεσαι ότι η περίπτωση η δική σου θεραπεύεται. Τίποτα άλλο δεν με κράτησε στην ζωή για να είμαι ειλικρινής. Κατέβαινα τα σκαλιά να πάω να πάρω τις αιματολογικές σου εξετάσεις και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα.
Ότι είχα ονειρευτεί είχε πλέον τελειώσει ότι σχέδια για το μέλλον υπήρχαν όλα ματαιώθηκαν. Όλα άλλαξαν μόλις σε μια στιγμή.
Με μια σκληρή πολύ σκληρή διάγνωση για όλη την οικογένεια. Το παιδί σας πάσχει από «Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία» αλλά έχει καλή πρόγνωση.
Μεταφέραμε ξαφνικά την ζωή μας στο νοσοκομείο. Φέραμε όλα τα παιχνίδια σου στο νοσοκομείο και ξεκίνησε ένας αγώνας καθημερινός με αρκετή αγωνία: πρωτοκόλλα, εξετάσεις, καρκίνος.
Μετά από 2 χρόνια πλέον σιγά σιγά ξαναβρίσκουμε τον ρυθμό μας . Μπήκαμε στην καθημερινότητα μας. Η ζωή μας άλλαξε και άλλαξε απότομα, βίαια και σκληρά. Τα σημάδια που αφήνει ο καρκίνος είναι πολλά.
Το άγχος και η αγωνία αν όλα αυτά πέρασαν, κατακλύζει την ζωή σου και σε ακολουθεί για πάντα. Άλλες φορές έντονα, άλλες φορές πιο ήπια.
Όλοι εμείς λοιπόν που άλλαξε η ζωή μας, και δεν είμαστε λίγοι, οφείλουμε να δράσουμε άμεσα και να ζητήσουμε από την πολιτεία πιο αυστηρή νομοθεσία για το κάπνισμα και το περιβάλλον.
Όχι στο παθητικό κάπνισμα.
Όχι στις παράνομες χωματερές.
Η Ελλάδα δεν τηρεί τις προβλεπόμενες διατάξεις για το περιβάλλον. Λειτουργούν ακόμη ΧΥΤΑ και χωματερές όταν σε ολόκληρη την Ευρώπη αυτά έχουν καταργηθεί.
Η χώρα διανύει μια μεγάλη κρίση και πληρώνουμε πρόστιμα στην ΕΕ γιατί λειτουργούν παράνομες χωματερές.
Οφείλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα καθαρό περιβάλλον, όπως πολύ σωστά είπε και ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Στεφαν Λεβεν.
Μαμά Έφη
ΕΙΣΤΕ ΗΡΩΙΔΑ. ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ