Ρώτησα τον Τάσο, αν μου επιτρέπει να το δημοσιεύσω στο www.karkinaki.gr. Δέχθηκε αμέσως! Ένα ακόμη ταμπού καταρρίπτεται…
«Eίμαι φορέας του ΗΙV εδώ και 11 χρόνια. Το έμαθα μια μέρα μετά τα γενέθλια μου με τη μάνα μου να περιμένει από έξω από το ιατρείο. Και τη νοσοκόμα να δίνει τις εξετάσεις σε όλους τους ασθενείς, κρατώντας δύο τρεις από μας. Εντάξει, το ψυλιάστηκα από την πρώτη στιγμή. Της λέω “μαντάμ αφού ξέρετε αυτό που ξέρω δεν το τελειώνουμε? Σας υπόσχομαι δεν θα πηδήξω από το μπαλκόνι”. Aπό έξω με περιμένει η μάνα. Της λέω “μάλλον έχουμε πρόβλημα”. Mου απαντάει η μάνα “To μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι έχεις χεστεί από το φόβο σου”. Γλυκιά Σοφία. Την επόμενη και τις άλλες μέρες συνέχιζα να δουλεύω σαν τρελός. Κάποια βράδια έπεφτα στο πάτωμα σπαράζοντας από κλάμα. Δεν επέτρεψα όμως ούτε μια στιγμή στον HIV όπως και σε ότι άλλο να με αποσπάσει από τους στόχους μου.11 χρόνια μετά το κοινοποιώ για πολύ απλούς λόγους.
1. Με τη φαρμακολογική θεραπεία που παίρνω είναι ουσιαστικά αδύνατον να μεταδώσω τον ιό και να πάθω κάτι από αυτόν.
2. Δεν γουστάρω να φοβάμαι ή να απειλούμαι για ένα ατύχημα.
3. Εκεί έξω υπάρχουν πολλά παιδιά που τους τυχαίνει αυτό και σκέφτονται ακόμα και την αυτοκτονία. Τέρμα στον πανικό, τέρμα στη λύπηση.
4. Αν κάποιοι αύριο μετά από αυτή τη δημοσίευση δεν θέλουν να μου δώσουν το χέρι τους, θα ξέρω ότι το δικό μου ήταν πάντα πιο καθαρό. Κοπανήθηκα στα πατώματα, ήρθε η ώρα να ξαναχορέψω πάνω τους.
5. O ρόλος μου σαν δημοσιογράφος είναι να επικοινωνώ την αλήθεια. Τη δική μου και των έξω. Αισθάνθηκα πολύ υποκριτικά και καταπιεσμένος τόσα χρόνια που δεν μίλησα ανοιχτά για αυτό. Και υπόλογος σε ανθρώπους που υποφέρουν από την ίδια καταπίεση,
6. Κοιμάμαι, ξυπνάω, γελάω, κλαίω, κάνω έρωτα, δουλεύω, λατρεύω κάθε φεγγαροηλιαχτίδα και ξέρω πως δεν θα πεθάνω από αυτό. Αυτό είναι ίσως το πιο καθαρό μήνυμα που ποστάρισα ποτέ, όποιο κι αν είναι το κόστος του. Δεν με ενδιαφέρει πλέον το πόσο κοστίζει το σαλέπι. Είμαι ο ΤΑΖ και μολονότι δεν με λες ακριβώς χαρούμενο άνθρωπο, θα διεκδικώ το δικαίωμα στη χαρά όποιου του έχει στερηθεί. Ακόμα και με μπουνιές.
Απελευθέρωσα από μέσα μoυ μια φορτωμένη από άλλους ντροπή. Όχι για τη δική μου αυτοπροβολή από τη στιγμή που γνωρίζω και δεν με αφορά όμως καθ’ όλου το όποιο προσωπικό ή επαγγελματικό κόστος μπορεί να πληρώσω. Μου αρκεί να κοιμάμαι ήρεμα •και να να κάνω σεξ χαμογελώντας. Το έκανα για τη ζωή των άλλων που για μένα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δική μου. Τον ομοίων μου και φοβισμένων.
Δεν ζεις αν δεν αντιμετωπίζεις το κόστος της αλήθειας σου. Κι αν δεν τη χρησιμοποιείς για να βοηθήσεις άλλους, απλά έρπεσαι. Κι αλήθεια ποτέ δεν είχες…»
Τάσος
