Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη οι μοριακοί μηχανισμοί του καρκίνου. Η πρώτη θεραπεία ενάντια στον καρκίνο, η χημειοθεραπεία, χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου, όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν εκτεθεί σε μουστάρδα αζώτου, ένα χημικό παρόμοιο με το αέριο μουστάρδας, παρουσίασαν σημαντική πτώση λευκών αιμοσφαιρίων. Οι ερευνητές διερεύνησαν κατά πόσον αυτές οι ενώσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να σταματήσουν την ανάπτυξη των ταχέως διαιρούμενων κυττάρων, όπως τα καρκινικά κύτταρα. Έτσι ξεκίνησε μια εποχή δοκιμάζοντας διαφορετικές χημικές ενώσεις για να δουν αν θα σκοτώσουν τους όγκους. Νέα φάρμακα ανακαλύφθηκαν ενάντια στον καρκίνο, αλλά ακόμη κι αυτό δεν μπόρεσε να εξηγήσει την αιτία του καρκίνου ή γιατί αυτές οι θεραπείες απέδιδαν μόνο προσωρινά.
Μεγάλη πρόοδος έχει γίνει από τότε. Χάρη σε μια πολύ βαθύτερη κατανόηση της κυτταρικής βιολογίας και της γενετικής, υπάρχουν σήμερα πολλές στοχευμένες θεραπείες που έχουν σχεδιαστεί σε μοριακό επίπεδο για να αναγνωριστούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά συγκεκριμένων καρκινικών κυττάρων. Μαζί με τη χημειοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση και την ακτινοθεραπεία, αυτές οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται είτε μεμονωμένα είτε και σε συνδυασμό, έχουν οδηγήσει σε μια αργή, αλλά σταθερή, αύξηση στα ποσοστά επιβίωσης. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας και ο καρκίνος του μαστού έχουν αυξημένα ποσοστά ίασης σε σχέση με το παρελθόν.
Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει πολύ δουλειά,και έρευνα,που πρέπει να γίνουν: μερικά από τα πιο ελπιδοφόρα νέα φάρμακα κατά του καρκίνου προέρχονται από τη βαθύτερη κατανόηση του πώς τα καρκινικά κύτταρα μεταλλάσσονται. Ο καρκίνος θεωρείται σήμερα λιγότερο ως μια ασθένεια των ειδικών οργάνων, και περισσότερο ως ένας από τους μοριακούς μηχανισμούς που προκαλείται από τη μετάλλαξη των συγκεκριμένων γονιδίων. Η αλλαγή στην επιστημονική σκέψη είναι ότι η καλύτερη θεραπεία για περιπτώσεις όπως ο καρκίνος παχέος εντέρου, μπορεί να αποδειχθεί εξίσου αποτελεσματική και για όγκους σε διαφορετικά σημεία του σώματος, όπως το στήθος.
Υπάρχει μια μεγάλη υπόσχεση από μια άλλη νέα θεραπεία, που ονομάζεται ανοσοθεραπεία, η οποία εκμεταλλεύεται το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού για την καταπολέμηση του καρκίνου. Στο 1/3 ασθενών σε κλινικές δοκιμές, έχει πετύχει μακροχρόνια ύφεση σε καρκίνους δύσκολους. Η έρευνα τώρα πρέπει να καταφέρει να προβλέψει ποιοι όγκοι ανταποκρίνονται σε αυτή τη θεραπεία και ποιες άλλε θεραπείες προσφέρονται. Πολλοί καρκίνοι είναι ακόμη χωρίς θεραπεία. Ο κόσμος δεν έχει ακόμη νικήσει τις πολλές μορφές καρκίνου που υπάρχουν. Αλλά μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια η εξατομικευμένη ιατρική μπορούσε να σημειώσει τεράστια πρόοδο και να γίνει ο καρκίνος ιάσιμος.
Πηγή: http://www.economist.com
