Δύο μέρες πριν τη μεταμόσχευση

Πέρασε ο καιρός, και έφτασε η στιγμή που ο Αντώνης θα ανέβει στη μεταμόσχευση! Όλες αυτές τις μέρες χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και τώρα που κάθισα να τις γράψω είναι σα να τα ξέχασα όλα!
Θα ξεκινήσω από το όνειρο που μου περιέγραψε ο Αντώνης μόλις ξύπνησε σήμερα το πρωί. «Μαμά είδα στο όνειρο μου ότι πήγαμε στο νοσοκομείο στον τρίτο όροφο , όχι στο ΚΕΘ, και μου πήραν αιματάκι. Μου έβαλαν και μια μικρή βελόνα μια πεταλούδα στο κεφαλάκι και μου πήραν αίμα και από εκεί και εγώ έκλαιγα γιατί πόνεσα! Ελπίζω να μην μου το κάνουν αυτό στα αλήθεια και μετά είδα και άλλο ένα όνειρο. Είδα ότι πήγα στον τρίτο όροφο και πήρα το αιματάκι της Μαρίλιας και έγινα καλά!»
Πόση αγωνία έχει μέσα στην ψυχούλα του. Την ίδια αγωνία έχω και εγώ. Άγχος , αγωνία, φόβος. Βλέπετε μέχρι τώρα βαδίζαμε σε γνωστά μου μονοπάτια. Χημειοθεραπείες, τοξικότητα, νοσηλεία στην κλινική του ΚΕΘ. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια πια, ήξερα τα ονόματα όλων των γιατρών και των νοσηλευτών. Ήξερα τους κανόνες που έπρεπε να ακολουθούμε κατά τις νοσηλείες στην κλινική, και σε ποιον να απευθυνθώ για ότι ήθελα.
Τώρα όλα αυτά αλλάζουν. Οι συνθήκες της διαμονής μας στη ΜΜΟ είναι τελείως διαφορετικές. Επιβάλλεται απομόνωση, αποστείρωση, ειδική διατροφή. Έρχεται η απλασία και πιθανότατα οι παρενέργειες που θα ακολουθήσουν. Και μετά η μεταμόσχευση. Θα αποδεχθεί ο οργανισμός του Αντώνη το μόσχευμα; Το περιβάλλον που θα νοσηλευτεί , επίσης, μας είναι άγνωστο. Ο χώρος, οι κανόνες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, όλα καινούρια, σα να ξεκινάμε τώρα πρώτη φορά, από την αρχή!
Υπάρχει και το γεγονός της υποτροπής πια. Πράγμα που τα κάνει όλα πιο δύσκολα , όσον αφορά την ψυχολογία, τόσο τη δική μου, όσο και του Αντώνη. Ο φόβος έχει φωλιάσει στη ψυχή μου, στο μυαλό μου. Και αν κάτι δεν πάει καλά; Και αν δεν αποδεχθεί τα μόσχευμα; Και αν προκύψουν επιπλοκές δύσκολες; Και αν κατά τη διάρκεια της απλασίας κολλήσει κάτι, περάσει μια λοίμωξη; ‘Όλα μου φαίνονται βουνό αυτή τη στιγμή!
Όλοι μου εύχονται όλα να πάνε καλά , με το καλό να τελειώσουμε. Πολλοί μου λένε όλα ΘΑ πάνε καλά! Και η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω, είναι, μακάρι! Το ελπίζω όλα να πάνε καλά, το εύχομαι αλλά δεν το πιστεύω πια απόλυτα. Φοβάμαι να πω αυτό το « όλα ΘΑ πάνε καλά»
Τη Δευτέρα μπαίνουμε, ανεβαίνουμε στον τρίτο όροφο όπως λέει και ο Αντώνης! Έφτασε η στιγμή!
Η αρχή του τέλους; Μακάρι!

Άννα Γιαμπουρά