Γράφει η Χρύσα Μπεμπλιδάκη
Ψυχολόγος
(cbeblidaki@gmail.com)
Τα παιδιά με καρκίνο εκφράζουν συναισθήματα φυσιολογικά ανάλογα με την ηλικία, τη φύση, τη νοημοσύνη, την ωριμότητα και τον τρόπο που διαχειρίζονται τα πράγματα. Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι ακόμα μαθαίνουν να ονοματίζουν τα συναισθήματα τους αλλά και να μιλάνε γι’ αυτά σε άλλους. Διερευνούν τις διαθέσεις και τις συναισθηματικές εκφράσεις των ανθρώπων που είναι γύρω τους, κυρίως των γονιών τους. Δεν είναι πάντα ικανοί ή πρόθυμοι να μιλήσουν για τον φόβο, την αγωνία, την ενοχή ή τη θλίψη τους, αλλά μπορεί να τα εκφράζουν μέσω της γλώσσας του σώματος ή της συμπεριφοράς τους. Κάποιες φορές αναζητούν από τους γονείς και άλλα μέλη της οικογένειας τρόπους προκειμένου να διαχειριστούν τα μπερδεμένα συναισθήματα τους.
Παρά το ότι τα περισσότερα παιδιά με καρκίνο φαίνεται να είναι ικανά να διαχειριστούν την ασθένεια τους, ωστόσο πολύ συχνά είναι μεγάλο ζήτημα γι’ αυτά. Εάν κάποιο παιδί στην οικογένεια φαίνεται να έχει δυσκολίες, ίσως να είναι κάτι παραπάνω από μια φυσιολογική αντίδραση θλίψης στην ασθένεια. Ένα παιδί, λοιπόν, χρειάζεται επιπλέον βοήθεια όταν:
• Είναι ανίκανο να διαχειριστεί τα συναισθήματα της θλίψης
• Νιώθει θλιμμένο όλη την ώρα
• Δεν μπορεί να ανακουφιστεί
• Παραδέχεται ότι έχει σκέψεις να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους
• Είναι ιδιαίτερα ευερέθιστο
• Κλιμακώνεται ο θυμός του πολύ γρήγορα
• Είναι κυκλοθυμικό
• Απομονώνεται
• Συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά απ’ ότι συνήθως
• Έχει διαταραχές στην όρεξη του (εξαιρώντας αυτές που οφείλονται στην θεραπευτική αντιμετώπιση)
• Έχει διαταραχές ύπνου
• Έχει περιορισμένη ενέργεια
• Δείχνει μικρό ενδιαφέρον για δραστηριότητες
• Αντιμετωπίζει προβλήματα συγκέντρωσης της προσοχής
• Κλαίει πολύ
Αυτά είναι σημάδια ότι θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον θεράποντα ιατρό του παιδιού σας. Μπορείτε να συμβουλευθείτε τον ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό ή σύμβουλο ψυχικής υγείας του νοσοκομείου, προκειμένου να αξιολογήσει εάν το παιδί σας χρήζει εξειδικευμένης φροντίδας και να διασφαλίσει την παροχή της. Πιο σπάνια το παιδί χρήζει και ψυχιατρικής εκτίμησης.
