Γράφει ο Παναγιώτης Καλαλές
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας
Άθελά τους, οι γονείς παιδιών με καρκίνο μπορεί να παραγκωνίσουν τα υπόλοιπα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της μάχης με την ασθένεια. Είναι κάτι που συμβαίνει μόνο του, καθώς το μυαλό μας προσπαθεί να εστιάσει και να αντιμετωπίσει κάτι τόσο πρωτόγνωρο και τρομακτικό. Τα αδέλφια των παιδιών με καρκίνο, όμως, αντιμετωπίζουν και αυτά τις δικές τους δυσκολίες. Κάτι τόσο δυσνόητο όσο μια τέτοια ασθένεια μπορεί να τα τρομάξει και να μπερδέψει.
Πέραν του να μιλήσουμε στα υπόλοιπα παιδιά μας για την ασθένεια του αδελφού τους, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να τα συμπεριλάβουμε, να τους δώσουμε μια αίσθηση συμμετοχής και βοήθειας, αλλά και να μην μειώσουμε την προσοχή που λαμβάνουν κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Ανάλογα με την ηλικία τους, η λίστα που ακολουθεί παρέχει μερικές προτάσεις προς αυτόν τον σκοπό.
• Κρατήστε το κοντά σας και με όσο περισσότερη φυσική επαφή μπορείτε
• Παρέχετέ του έναν ενήλικα που θα το φροντίζει σταθερά όταν εσείς δεν μπορείτε
• Χρησιμοποιήστε την τεχνολογία (π.χ. Skype) για περισσότερη επαφή
• Ηχογραφήστε νανουρίσματα ή παραμύθια για να ακούει τη φωνή σας
Αν το μη πάσχον παιδί είναι προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών):
• Εξηγείστε με απλά λόγια την ασθένεια και την αντιμετώπισή της
• Παρέχετέ του έναν ενήλικα που θα το φροντίζει σταθερά όταν εσείς δεν μπορείτε
• Να προσέχετε για πιθανές αλλαγές στη συμπεριφορά ή τη διάθεση
• Μιλήστε με κάποιον ειδικό για λεπτομέρειες στο πώς να απευθυνθείτε στο παιδί
Αν το μη πάσχον παιδί είναι σχολικής ηλικίας (6-12 ετών):
• Δώστε στο παιδί πρόσβαση στο νοσοκομείο και πληροφορίες για τον αδελφό του
• Απαντήστε ειλικρινά στις ερωτήσεις του, ακόμα και τις δύσκολες
• Ενημερώστε το σχολικό του περιβάλλον για την ασθένεια του αδελφού του
• Βεβαιώστε το παιδί ότι δεν φέρει καμία ευθύνη
• Δώστε του ελευθερία κινήσεων στον εξωσχολικό του χρόνο
• Ενισχύστε την ανάγκη του για διασκέδαση, παρά την ασθένεια του αδελφού του
• Ενημερώστε το για τα φυσιολογικά συναισθήματα σε μια τέτοια κατάσταση
• Επιτρέψτε του την επιλογή να μην θέλει να σας μιλήσει για το τι νιώθει
• Επιτρέψτε του να έχει επαφή με τον ασθενή αδελφό
Αν το μη πάσχον παιδί είναι στην εφηβία (13-18 ετών):
• Ισχύουν τα ίδια με τα παιδιά σχολικής ηλικίας
• Ενισχύστε την διάθεσή τους να μοιραστούν τα συναισθήματά τους
• Συζητήστε τις πνευματικές προεκτάσεις του ενδεχομένου ανεπιτυχούς θεραπείας
• Διατηρείστε την καθημερινότητα στο σπίτι όσο γίνεται πιο σταθερή
• Μην τους αναθέτετε καθήκοντα στο σπίτι πέραν αυτών που ήδη έχουν
• Επιλέξτε μαζί έναν ενήλικα συγγενή στο οποίον θα απευθύνονται όταν εσείς δεν είστε διαθέσιμοι.
Μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ως εκ τούτου, το παιδί σας μπορεί να χρειάζεται μια διαφορετική ή επιπρόσθετη φροντίδα. Μη διστάσετε να μοιραστείτε τις ανησυχίες σας με τον ιατρό σας ή έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
