Έχω κουραστεί να βλέπω και να ακούω ειδικούς και μη ειδικούς να επαναλαμβάνουν τις ίδιες βλακείες σχετικά με τον παιδικό καρκίνο. Οι ειδικοί ευλογούν τα γένια τους παρερμηνεύοντας σκόπιμα τα ιστορικά στοιχεία και οι μη ειδικοί απλώς αναπαράγουν τα λεγόμενα και χαϊδεύουν τα αυτιά των ειδικών. Οι ειδικοί είναι οι γιατροί που ασχολούνται με τον παιδικό καρκίνο και οι μη ειδικοί είναι όλοι οι υπόλοιποι που ασχολούνται με τον παιδικό καρκίνο (σύλλογοι, sites κλπ). Η διαφορά είναι οτι τουλάχιστον οι μη ειδικοί έχουν συνήθως (όχι πάντα) καλές προθέσεις. Δεν θα αναφέρω συγκεκριμένες δηλώσεις γιατί δεν θα έχουμε τελειωμό (αν κι εκείνο το: “η ηλικία αιχμής του παιδικού καρκίνου είναι μεταξύ 2 και 4 ετών” αν το άκουγε ο μακαρίτης ο Sidney Farber θα αναρωτιόταν ως άλλος Νίκος Τσιαμτσίκας: “Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Ευαγγελάτο;”
Αρκετά με την πλάκα όμως…
Ο παιδικός καρκίνος δεν θεραπεύεται.
Όχι, δεν το λέω εγώ. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται παγκοσμίως περίπου 160.000 παιδιά και πεθαίνουν 90000 παιδιά κάτω των 15 ετών. ( http://www.who.int/ceh/capacity/cancer.pdf). Μιλάμε για θνησιμότητα 56,5%!
Εδώ έρχεται η ιατρική κοινότητα και με 2 μαγικές κινήσεις μετατρέπει το δράμα σε επιτυχία!
Σε πρώτη φάση διαχωρίζει τις ανεπτυγμένες χώρες από τις αναπτυσσόμενες. Έτσι το 43,5% 5ετους επιβίωσης γίνεται 80% για τις ανεπτυγμένες χώρες και 20% για τις αναπτυσσόμενες!( http://www.educationscotland.gov.uk/resources/i/internationalchildhoodcancerday.asp)
Σε δεύτερη φάση βαφτίζουν την 5ετη επιβίωση σε ίαση! Δηλαδή αν ένα παιδάκι αντέξει να ζήσει 5 χρόνια μετά τη διάγνωση, αυτόματα βαφτίζεται θεραπευμένο! Μπορεί ο καρκίνος να υπάρχει, να έχουν δημιουργηθεί διάφορες αναπηρίες λόγω του καρκίνου ή των θεραπειών, να παλεύει σε κάποιο κρεβάτι εντατικής για τη ζωή του. Αν περάσει την 5ετία και έχει επιβιώσει, αυτόματα καταγράφεται στο ποσοστό ίασης που σας ανακοινώνει ο γιατρός σας. Σε 10 χρόνια όμως; Σε 20; Τι γίνεται;
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που επιμελώς αποφεύγουν να αναφέρονται οι γιατροί :
-Το 18% των «θεραπευμένων» παιδιών θα έχει πεθάνει πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από τη διάγνωση.
-Το 24% των «θεραπευμένων» παιδιών θα επιβιώσει για τουλάχιστον 30 χρόνια αλλά θα υποφέρει από χρόνια προβλήματα υγείας απειλητικά για τη ζωή του η από κάποια αναπηρία (τύφλωση, κώφωση, παραπληγία, ακρωτηριασμός, καρδιακή ανεπάρκεια, αναπνευστική ανεπάρκεια, νεφροπάθεια κλπ).
-Το 31% των «θεραπευμένων» παιδιών θα επιβιώσει για τουλάχιστον 30 χρόνια αλλά θα υποφέρει από χρόνια ήπια ή μέτρια προβλήματα υγείας που δεν θα απειλούν άμεσα τη ζωή του.(καταρράκτης, καρδιομυοπάθεια, ηπατίτιδα, υπέρταση, δύσπνοια, διαβήτη, επιληπτικές κρίσεις κλπ).
( http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMsa060185)
( http://jnci.oxfordjournals.org/content/100/19/1368.full)
Και στην Ελλάδα κύριε?
Στην Ελλάδα εκτός από τα παραπάνω συμβαίνει και κάτι άλλο που είναι ακόμη πιο εξωφρενικό. Είμαστε η μία από τις 3 χώρες της Ευρώπης (οι άλλες είναι η Αλβανία και τα Σκόπια) που δεν έχει μητρώο παιδιών με καρκίνο! Δηλαδή τα ποσοστά «ίασης» που δίνουν οι γιατροί στην Ελλάδα ουσιαστικά είναι ποσοστά των πραγματικά προηγμένων χωρών τα οποία οικειοποιούνται εντελώς αυθαίρετα! Έτσι, όταν ο γιατρός σας λέει ότι «ανάλογα με το είδος του καρκίνου υπάρχουν περιπτώσεις με ποσοστά πλήρους ίασης πάνω από 90%», αυτό που πραγματικά εννοεί είναι ότι «αν το παιδί σας είναι ένα από τα 7-8 που εμφανίζουν Hodgkin Λέμφωμα κάθε χρόνο στην Ελλάδα και το πηγαίνατε για θεραπεία στην Αμερική, στην Αγγλία η σε κάποια σκανδιναβική χώρα, θα είχε πάνω από 90% πιθανότητες να ζει 5 χρόνια μετά τη διάγνωση».
Αυτό που δε λέει βέβαια κανένας είναι ότι αν το παιδί σας έχει κάποιον ιδιαίτερα κακοήθη όγκο στο ΚΝΣ που δεν αφαιρείται χειρουργικά και είναι κάτω από 3 χρονών (και δυστυχώς είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις) οι πιθανότητες 5ετούς επιβίωσης («ίασης» για τους γιατρούς) αγγίζουν τα όρια του απίθανου.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον ειδικό ή ‘ειδικό’ να λέει πως το ποσοστό ίασης του παιδικού καρκίνου είναι 80% να ξέρετε ότι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά τα παιδιά δεν θα μπορέσει να πάει σχολείο, ούτε να κάνει δική του οικογένεια και παιδιά.
Ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά τα παιδιά θα συνεχίσει να παλεύει για τη ζωή του την ίδια στιγμή που θα αναφέρεται ως θεραπευμένο σε κάποιο ιατρικό συνέδριο…
Βασίλης Νάκος
Οι απόψεις που φιλοξενούνται στο www.karkinaki.gr δεν εκφράζουν απαραίτητα την ιστοσελίδα και τους δημιουργούς της.
