Πάνε τρία χρόνια τώρα που ο Αντώνης δίνει τη μάχη του με την Λευχαιμία. Με αποκορύφωμα τη μεταμόσχευση μυελού των οστών που έκανε πριν δυο μήνες. Με ρωτούν όλοι πως είναι η ζωή μας τώρα ! Αν ο Αντώνης είναι καλά .
Και εγώ τι να απαντήσω; Πολλές φορές δεν ξέρω. Η μεταμόσχευση δεν είναι απλό πράγμα, δεν είναι το μαγικό ραβδί που ακουμπά τα παιδιά και αμέσως τα κάνει καλά! Η ζωή μας συνεχίζεται με συντροφιά την καθημερινή αγωνία. Το άγχος μήπως κάτι δεν πάει καλά στις επόμενες εξετάσεις.
Η καθημερινότητα μας δύσκολη και αυτή! Απομόνωση από τους γύρω μας για την αποφυγή ιώσεων! Και ο Αντώνης να ζητά παρέα, να λέει βαρέθηκα θέλω να πάω βόλτα και εγώ να εξηγώ ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα . Ότι ακόμα δε γίνεται να βρεθεί με άλλα παιδιά ή με πολύ κόσμο γιατί αν αρρωστήσει θα μπει στο νοσοκομείο και δεν θα μπορεί να είναι στο σπίτι του. Πρέπει να προσέχουμε! Να προσέχουμε τα πάντα! Να είναι το σπίτι πάντα καθαρό, να προσέχουμε το φαγητό που τρώει που σημαίνει τίποτα απέξω, τίποτα χύμα, όλα συσκευασμένα ακόμα και το ψωμί! Να προσέχω να παίρνει σωστά τα φάρμακα του! Να παρατηρώ την κλινική του εικόνα και με την παραμικρή αλλαγή να απευθυνθώ στους γιατρούς του!
Η ζωή μας γυρίζει πάντα γύρω από τη Λευχαιμία. Όλα λειτουργούν με βάση το τι επιβάλει η θεραπεία του Αντώνη. Το αν θα πάει η αδερφή του σχολείο ,το αν θα βρεθώ εγώ με μια παρέα, το αν θα επισκεφθεί τον Αντώνη κάποιο από τα ξαδέρφια του, το τι θα φάμε, με τι θα παίξουμε!
Αν όλα πάνε καλά , όλα αυτά θα αλλάξουν κάποια στιγμή . Τότε θα μπορούμε να πούμε ότι θα αρχίσουμε να ζούμε πάλι φυσιολογικά. Εγώ όμως νομίζω ότι θα μου πάρει πολύ καιρό να μπω πάλι σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Και σίγουρα αυτή η αγωνία, το άγχος, δεν θα σταματήσει ποτέ . Πάντα, νομίζω θα τον κοιτάζω, και θα τον παρατηρώ, με τον φόβο μην εμφανιστεί κάτι περίεργο, κάποιο σημάδι που να δηλώνει την επιστροφή της νόσου. Πάντα θα έχω στο μυαλό μου το «και αν η Λευχαιμία ξαναγυρίσει;»
Άννα Γιαμπουρά
Pingback: Μια ακόμη μάχη για τη ζωή του | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr