γράφει ο Δημήτρης Κουτζαμάνης, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Συντονιστής Ομάδας Γονέων Καρκινακι
Καθώς βιώνουμε το δεύτερο εγκλεισμό εξαιτίας της πανδημίας, πολλές απόψεις ακούγονται για τους τρόπους διαχείρισης της, για τον εμβολιασμό και άλλα σχετικά με αυτή θέματα. Τα παιδιά έχουν ανοιχτές τις κεραίες τους και συλλέγουν πληροφορίες ακόμα και σε στιγμές που εμείς νομίζουμε ότι είναι αδιάφορα για παράδειγμα όταν παίζουν.
Τα παιδιά γνωρίζουν πολλά. Ίσως περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Γι’ αυτό πριν μπούμε στη διαδικασία να εξηγήσουμε κάτι ή να ακυρώσουμε τις απόψεις τους, προτείνουμε να τα ακούσουμε με έναν ενεργητικό τρόπο επικοινωνίας που περιλαμβάνει από τη πλευράς μας πολλές ερωτήσεις. Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια εποικοδομητική συζήτηση θέτοντας τους μια απλή αλλά πανίσχυρη ερώτηση: «Τι γνωρίζεις εσύ για το θέμα αυτό;»
Με τον τρόπο αυτό μαθαίνουμε τι γνωρίζουν για το θέμα, διορθώνουμε τυχόν παρερμηνείες και συζητάμε με γλώσσα κατανοητή για την ηλικία τους τα σημαντικά θέματα που έχουν προκύψει αυτόν τον καιρό . Με τον τρόπο αυτό γνωρίζουμε τι νοιώθει το παιδί μας, ενώ παράλληλα μέσω της ανοιχτής επικοινωνίας, δεν αφήνουμε τη φαντασία του να δημιουργήσει αναίτιους φόβους.
Ταυτόχρονα όποια και ένα είναι η δική μας θέση απέναντι στα θέματα της πανδημίας, του εγκλεισμού ή του εμβολιασμού προσπαθούμε να τηρήσουμε μια ανοιχτή στάση που να περιλαμβάνει το σεβασμό για τις διαφορετικές θέσεις που ακούγονται από άλλους ανθρώπους ή τα ΜΜΕ. Μια τέτοια συζήτηση κλείνει πάντα με τη δική μας θέση την οποία στηρίζουμε με επιχειρήματα ώστε να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει τη δική του κριτική σκέψη.
