γράφει η Φρόσω Φωτεινάκη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς κρύβουν πολυσήμαντους, «θεραπευτικούς» συμβολισμούς για την ψυχική μας υγεία και ισορροπία, ακόμη κι όταν το παιδί μας νοσεί.
Μια νέα χρονιά, ένα «πέρασμα» που σηματοδοτεί κάτι νέο, η ελπίδα για την αλλαγή, για την ίαση, αλλά και μια αίσθηση πως, ακόμη και σε δύσκολες συγκυρίες, ακόμη και μπροστά στον φόβο, τον θυμό και την θλίψη, κάθε ένας από εμάς οφείλει στον εαυτό του και στο παιδί του να συνεχίζει να ζει τη ζωή του, να επιμένει στην ζωή και στην ρουτίνα αυτής, αναζητώντας τις πολύτιμες στιγμές χαράς.
Ο απολογισμός μιας χρονιάς που φεύγει και μας φέρνει αντιμέτωπους με επιλογές, με στιγμές, με γεγονότα, με τον ίδιο μας τον εαυτό, με την ίδια την ζωή, αλλά και η υποδοχή μιας νέας χρονιάς, μιας νέας ευκαιρίας, με στόχους και όνειρα. Ημέρες που ενώνουν στον ψυχισμό μας το πριν με το μετά και μας τοποθετούν σε μια δυναμική θέση ενός «νέου ξεκινήματος» που τόσο έχουμε ανάγκη όταν νιώθουμε να στερεύουμε, όταν νιώθουμε πως χρειαζόμαστε επειγόντως μια θετική αλλαγή! Είναι αλήθεια πως μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα το άτομο κινητοποιείται πιο έντονα, μάλιστα είναι συχνό φαινόμενο οι Ψυχολόγοι να υποδεχόμαστε περισσότερους ανθρώπους στα γραφεία μας, λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου.
Είναι αλήθεια πως τις μέρες των γιορτών συνηθίζουμε να μιλάμε για τη μελαγχολία που διακατέχει κάποιους από εμάς, και είναι αλήθεια πως οι οικογενειακές γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς βιώνονται με θλίψη, με απογοήτευση, με απόγνωση όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ασθένεια του ίδιου μας του παιδιού. Όλη αυτή η καταναγκαστική χαρά, το στόλισμα, τα φώτα, οι μυρωδιές από τα γλυκά φέρνουν θυμό και περισσότερο αίσθημα κενού, μα πώς μπορούν άραγε οι μέρες αυτές να μας θεραπεύσουν θα αναρωτηθεί κανείς.
Ένας κεντρικός συμβολισμός των γιορτών είναι η συγχώρεση, η επικοινωνία των συναισθημάτων μας σε όσους έχουμε την ανάγκη να τα εκφράσουμε αλλά και η εσωτερική διαδικασία κατά την οποία αφήνουμε πίσω όσα και όσους μας πλήγωσαν. Αναγνωρίζοντας και αποδεχόμενοι τα συναισθήματά μας, καθαρίζουμε τον εσωτερικό μας χώρο και κοιτάμε μπροστά, ολοκληρώνοντας μια ουσιαστική πράξη αυτοφροντίδας. Επικοινωνώντας με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας, αρπάζοντας την ευκαιρία να αφήσουμε πίσω τοξικές συμπεριφορές και ανθρώπους, οχυρώνουμε καλύτερα τον χώρο μας και αισθανόμαστε περισσότεροι δυνατοί για να ανταπεξέλθουμε στην απαιτητική καθημερινότητα. Το «μαζί» της οικογένειας είναι περισσότερο επιτακτικό από ποτέ στις γιορτές όπως και στα δύσκολα, όπως και στην ασθένεια. Αυτό το «μαζί» μας θεραπεύει, υπενθυμίζοντάς μας πως μαζί θα κάνουμε το καλύτερό μας, και θα τα καταφέρουμε.
Και φυσικά, αυτός ο συμβολισμός της γέννησης, της ζωής, της ελπίδας. Αυτές οι ημέρες που έρχονται συχνά «βίαια» να μας υπενθυμίσουν πως αυτό που έχει πραγματική αξία και σημασία, είναι να βρεθούμε με τους αληθινά αγαπημένους μας ανθρώπους και να περάσουμε στιγμές μαζί τους, αισθανόμενοι αυτή την πολύτιμη συναισθηματική σύνδεση.
Ακόμη και μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, μπορούμε να φροντίσουμε τις σχέσεις μας, μπορούμε να βιώσουμε την καθημερινότητα, την επιβεβλημένη πολλές φορές ρουτίνα που μας υπενθυμίζει πως είμαστε εδώ, παρόντες, έτοιμοι να κυνηγήσουμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας.
