Πώς να αντιμετωπίζουμε τα νεύρα, τη γκρίνια και το πείσμα των παιδιών που βρίσκονται σε θεραπεία; Πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί η να συμπεριφερόμαστε όπως θα κάναμε και εάν δεν είχε νοσήσει;
απαντά η Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Μαθήματα Ζωής
Ακόμα και όταν ένα παιδί νοσεί από μια σοβαρή ασθένεια δεν παύει να παραμένει παιδί και να έχει ανάγκες παρόμοιες με των παιδιών που δεν νοσούν. Ανάλογα με την φυσική κατάσταση του παιδιού και τις οδηγίες που έχετε λάβει από τους ιατρούς του παιδιού προσπαθήστε να αντισταθείτε στην ανάγκη σας να υπερ – προστατεύεστε το παιδί είτε αυτό αφορά σωματικές δραστηριότητες είτε όρια τα οποία είναι αναγκαία για την σωστή ψυχολογική και συναισθηματική του ανάπτυξη.
ü Αφήστε το παιδί να είναι παιδί. Τα παιδιά γκρινιάζουν, παραπονιούνται, κλαίνε, γελάνε, παίζουν, έχουν ανάγκη από φίλους, χρειάζονται όρια.
ü Δώστε στο παιδί ανεξαρτησία και ιδιωτικότητα
ü Διατηρήστε μια ρουτίνα στην καθημερινή σας ζωή
ü Η γκρίνια , τα νεύρα και το πείσμα ενός παιδιού δεν έρχονται χωρίς λόγο. Χρειάζεται να δούμε προσεκτικά το τι ακριβώς θέλει να μας πει το παιδί όταν υιοθετεί τις παραπάνω συμπεριφορές.
ü Ρωτήστε ανοιχτά το παιδί για ποιο λόγο είναι θυμωμένο ή γκρινιάζει. Ρωτήστε όμως με πραγματική περιέργεια. Μπορεί να δυσφορεί από μια σωματική αίσθηση ή πόνο ή μπορεί να είναι αισθάνεται αδικημένο. Ακούστε την απάντηση του και προσπαθήστε να μπείτε στα «παπούτσια του».
ü Αν αυτό που θα ακούσετε πραγματικά δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ως αίτημα μη διστάσετε να το πείτε στο παιδί τηρώντας τον πρώτο κανόνα της παιδαγωγικής: «Με το ένα χέρι παίρνουμε κάτι και με το άλλο δίνουμε κάτι» Παράδειγμα: «Μωρό μου δεν μπορούμε να βγούμε τώρα γιατί είναι αργά και ξέρω ότι το θες πολύ. Τι θα έλεγες να έβλεπες λίγη ώρα από την αγαπημένη σου ταινία και αύριο σου υπόσχομαι ότι θα πάμε βόλτα»
ü Δώστε το δικαίωμα στο παιδί να εκφράζει τα συναισθήματα του χωρίς να κρατάτε ρολόι! Πολλοί γονείς λένε: Μα πόση ώρα θα γκρινιάζει/θα κλαίει/θα παραπονιέται;Όση ώρα το έχει ανάγκη είναι απάντηση! Το θέμα είναι άθελα μας να μην ενισχύουμε τις αντιδράσεις του παιδιού είτε μειώνοντας το συναίσθημα του , είτε αγνοώντας το , είτε ενισχύοντας το συναίσθημά του με στείρες κόντρες.
Πολλές φορές οι γονείς που φροντίζουν ένα παιδί που βρίσκεται σε θεραπεία είναι ήδη εξαντλημένοι και κουρασμένοι και κανένας δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό.Πάρτε χρόνο να ξεκουραστείτε και ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας κουράζουν και σας γεμίζουν ενέργεια. Ένας γονιός που έχει ενέργεια και είναι ξεκούραστος μπορεί να διαχειριστεί αλλιώς ένα παιδί που είναι θυμωμένο ή νευρικό. Μπορεί πιο εύκολα με καθαρό μυαλό να βάλει όρια προς όφελος του παιδιού και να αντέξει τις συναισθηματικές του αντιδράσεις.
