Γιατί δεν πιστεύω στις Παγκόσμιες Ημέρες

15 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου στην Παιδική Ηλικία. Εδώ και 1 εβδομάδα διαβάζω στο ίντερνετ ότι κυκλοφορεί γι αυτή τη μέρα. Εδώ και 2,5 χρόνια διαβάζω οτιδήποτε αφορά τον καρκίνο. Με τα περισσότερα δε συμφωνώ, πολλά τα βρίσκω επικίνδυνα, λίγα μου δίνουν ελπίδα.
Κοιτάω και τις φωτογραφίες της Νεφέλης πριν αρρωστήσει, όταν αρρώστησε, τώρα που έχουν περάσει 8 μήνες cancer free. Κλαίω συνέχεια. Βρήκα και 2-3 videakia που είχα τραβήξει με τη μικρή, αναρωτιέμαι αν θα τα κάνω viral, αν θα καταφέρω να περάσω το δικό μου μήνυμα.

Μα ποιο είναι αυτό το μήνυμα Μένια μου; Γιατί έκανες το www.karkinaki.gr; Εσύ δεν μας λές να μιλάμε ανοιχτά για τον παιδικό καρκίνο; Τι θέλεις να καταφέρεις;

Θέλω περισσότερους γιατρούς. Θέλω νέες θεραπείες, που να προξενούν λιγότερο κακό στα παιδιά, νέα φάρμακα και όλοι οι γονείς να ακούνε 100% ίαση και όχι «τα ποσοστά επιβίωσης είναι…».
Θέλω να γίνονται όλα τα παιδιά καλά. Δέχομαι, γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη μας φύση, ότι παιδιά θα αρρωσταίνουν. Παιδιά θα περνούν τις πόρτες των νοσοκομείων καθημερινά. Να γίνονται όλα καλά. Να μην μετράμε απώλειες, να μη λέμε «σώθηκε το παιδί μου από τον καρκίνο, πέθανε από μικρόβιο στην εντατική»…

Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν η επιστήμη λειτουργεί. Ποιος γονιός έχει αρνηθεί θεραπεία στο παιδί του; Ποιος γονιός έχει επιλέξει μόνο την προσευχή και τα τάματα; Ακόμη και οι πιο εχθρικοί στη «δυτική ιατρική», όταν ακούνε τη λέξη «καρκίνος», δεν παίρνουν το παιδί τους να πάνε για εναλλακτική θεραπεία. Όχι, πριν δοκιμάσουν τα φάρμακα της «δυτικής ιατρικής».

Αναρωτιέμαι τι έχουν καταφέρει οι εορτασμοί για τις Παγκόσμιες Ημέρες, για όλους τους σκοπούς. Αναρωτιέμαι αν έχουν αλλάξει τα ποσοστά των γυναικών που κάνουν μαστογραφία και τέστ ΠΑΠ κάθε χρόνο, αν οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού γίνονται κάθε χρόνο όλες και περισσότερες καλά, αν οι άντρες κάνουν εξέταση για τον προστάτη τους, αν έχουν μειωθεί οι καπνιστές, αν έχουν βρεθεί νέα φάρμακα για όλους τους καρκίνους.
Αναρωτιέμαι αν έχουν μειωθεί τα ποσοστά των φορέων και ασθενών με AIDS. Αν έχουν αυξηθεί οι πωλήσεις των προφυλακτικών, αν έχουν βρεθεί νέες θεραπείες προσιτές για όλους.
Αναρωτιέμαι αν έχουν αυξηθεί οι αιμοδότες, οι δότες μυελού των οστών, οι δότες οργάνων σώματος.
Τόσες καμπάνιες, τόσα διαφημιστικά, τόσοι έρανοι, τόσοι μαραθώνιοι, τόσα κορδελάκια σε όλα τα χρώματα…
Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να έχει αλλάξει.
Έχει; Καταφέρνουν οι Παγκόσμιες Ημέρες, να εκπληρώσουν το στόχο τους, να παρακινήσουν όλους και περισσότερους να κάνουν κάτι;

2,5 χρόνια τώρα, που περάσαμε την πόρτα του νοσοκομείου, εξακολουθούν να μην υπάρχουν γιατροί στο Παιδογκολογικό Νοσοκομείο, η χώρα μας να μην έχει «Μητρώο Ασθενών», τα παιδιά και οι οικογένειες τους να μην έχουν την επιστημονική ενημέρωση και ψυχοκοινωνική υποστήριξη που απαιτείται, να μιλάμε οι γονείς μεταξύ μας για τα «late effects” και το κυριότερο, βαριά περιστατικά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν στη χώρα μας και το άρρωστο παιδί να γίνεται «μπαλάκι» στη γραφειοκρατία του ΕΟΠΥΥ.
Μένια