Δύναμη

Έγραφα, έγραφα, έγραφα… Και μετά έσβηνα και ξανάγραφα, και πάλι από την αρχή. Έψαχνα να βρω τον καλύτερο τρόπο για να αποτυπώσω μνήμες, σκέψεις και συναισθήματα από αυτές τις 365 ημέρες που προηγήθηκαν και άλλαξαν οριστικά τη ζωή μας. Και ξαφνικά, κατάλαβα ότι όλη η ουσία βρίσκεται σε λίγες λέξεις:

Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 1 χρόνο, η Νεφέλη διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Την ίδια κιόλας μέρα ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες. Μέσα σε αυτές τις 365 μέρες μάθαμε πολλά και νιώσαμε περισσότερα. Η ζωή μας άλλαξε, οριστικά –έστω κι αν μέχρι τώρα κερδίζουμε τις μάχες, έστω κι αν έχουμε πίστη ότι θα κερδίσουμε και τον πόλεμο! Τίποτα δεν είναι πια ίδιο…

Το πιο σημαντικό, όμως, που κρατώ από αυτή τη χρονιά είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκειά της, ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες, ούτε για μια στιγμή το «μέσα» της Νεφέλης (η διάθεση και το πνεύμα της, η ψυχολογία της) δεν συμβάδιζε με το «έξω» της (τον καταπονημένο οργανισμό και το ταλαιπωρημένο σώμα). Ούτε για μια στιγμή δεν λύγισε! Γι’ αυτό κερδίζει τις μάχες. Γι’ αυτό θα κερδίσει τελικά και τον πόλεμο!

Είμαι ευγνώμων στο Θεό, στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό. Είμαι, όμως, πάνω απ’ όλα ευγνώμων στο παιδί μου, που μου έδειξε τι πραγματικά σημαίνει δύναμη και πώς είναι οι μάχες οι πραγματικά δύσκολες, που μπορείς να τις δώσεις μόνο αν επιστρατεύσεις όλη τη δύναμη σου. Είμαι ευγνώμων γιατί μέσα από την πιο σκληρή δοκιμασία, μου έμαθε κι εμένα να βρίσκω δύναμη και να μένω όρθιος, παλεύοντας για αυτά που πραγματικά έχουν σημασία.

Δεν ξέρω που θα βρισκόμαστε σε 365 μέρες από σήμερα. Αλλά κάτι μου λέει ότι η Νεφέλη θα έχει κανονίσει κάτι σούπερ για τότε…

Γ.