Δύσκολο αυτό. Δεν μπορώ να το συνηθίσω. Κάθε Πέμπτη που κάνουμε εξετάσεις αίματος, το βράδυ της Τετάρτης δεν μπορώ να κοιμηθώ. Από το απόγευμα δηλαδή αρχίζει η νευρικότητα.θα είναι καλές οι εξετάσεις της; Κι αν δείξουν κάτι; Λευκά, αιμοπετάλια, αιματοκρίτης, αιμοσφαιρίνη, πολυμορφοπύρηνα, βιοχημικός έλεγχος. Νέες λέξεις τόσο σημαντικές. Θα σηκωθώ στις 6:30, θα έρθει η κα Ντούμου, θα ξυπνήσουμε τη Νεφέλη. Θα αρχίσει να κλαίει, θα ταλαιπωρηθούν και οι δύο πολύ μέχρι να βρεθεί η φλέβα, που θα δώσει την ανάλογη ποσότητα αίματος που χρειάζεται για τις εξετάσεις. Θα παρακαλάει να μην πονέσει, θα της λέμε να μείνει ακίνητη, θα αρχίσουμε να μετράμε μέχρι να τελειώσει όλο αυτό.
Με χαρά θα αποχαιρετήσει την κα Ντούμου, θα ανοίξει τα δώρα που της φέρνει κάθε φορά, θα πάρουμε πρωινό…
Στις 10:00 ξέρω τα αποτελέσματα. Μιλάω με τον Γιάννη. Ανακούφιση. Πάει κι αυτό το 15ήμερο.
Μένια
