Τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά. Με ενοχλεί αφόρητα η ζέστη, δεν αντέχω το aircondition, με πνίγει η κλεισούρα για να αποφύγω την ζέστη.
Ήρθαν και οι πυρκαγιές και η δυσκολία στην αναπνοή θα παραμείνει. Δεν είναι μόνο η στενοχώρια, η θλίψη, ο πόνος για όσα συμβαίνουν.
Είναι η γνώση (αν είσαι λογικός άνθρωπος, με στοιχειώδη εκπαίδευση και παιδεία και όχι ψεκ) ότι αυτά που συμβαίνουν ήρθαν για να μείνουν.
Πυρκαγιές δεν θα έχουμε μόνο επειδή θα ξυπνά σε κάποιους ο Νέρωνας. Πανδημίες δεν θα έχουμε επειδή θα ξεφεύγει ένας ιός. Ξηρασίες δεν θα έχουμε επειδή το νερό θα παίζει κρυφτό. Παγετούς δεν θα έχουμε επειδή η θερμοκρασία τρελάθηκε!
Θα τα έχουμε επειδή δεν αγαπάμε τον κόσμο μας. Επειδή είμαστε εγωιστές. Θεωρούμε ότι είμαστε άτρωτοι, ότι αυτά δεν μας αφορούν και ότι μέχρι να λιώσουν οι πάγοι θα είμαστε αστερόσκονη! Και αφού δεν θα ζω να με απειλούν γιατί να αλλάξω τις συνήθειες μου; Γιατί να περιορίσω την χρήση των πλαστικών; Γιατί να κάνω σωστά ανακύκλωση; Γιατί να μαζέψω τα σκουπίδια που άφησε ένας άλλος; Γιατί να μην θάψω τα κουκουτσάκια από τα ροδάκινα που τρώω στην παραλία στην άμμο; Κουκούτσι είναι, μπορεί να βγει ροδακινιά στην άμμο…
Οι αναλύσεις των ειδικών είναι σημαντικές. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Η μελέτη της διακυβερνητικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή των Ηνωμένων Εθνών, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, μας δίνει τις πιθανότητες των ακραίων καιρικών φαινομένων σε μεγάλο εύρος σεναρίων. Δύσκολα τα πράγματα!
Μπορώ να κάνω κάτι εγώ; Ναι, μπορώ!
Μπορώ να χρησιμοποιώ, κι εγώ και τα παιδιά μου, καλαμάκια πολλαπλών χρήσεων. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό πάντα, να επιλέγω καλαμάκια από ανακυκλώσιμα υλικά.
Μπορώ να χρησιμοποιώ, κι εγώ και τα παιδιά μου, μπουκαλάκια για το νερό μας και όχι πλαστικά μπουκάλια, που δεν κρατούν και τις σωστές θερμοκρασίες.
Μπορώ να κάνω σωστά την ανακύκλωση, και να μάθω και στα παιδιά μου γιατί έχουμε διαφορετικούς κάδους στο μπαλκόνι.
Μπορώ να μαζέψω το σκουπιδάκι που θα δω μπροστά μου. Δεν χρειάζεται να πω στα παιδιά μου να το κάνουν…όταν βλέπουν εμένα θα το κάνουν κι εκείνα!
Μπορώ να έχω πάντα μαζί μου τσάντα για τα ψώνια μου και να μην παίρνω τις πλαστικές από το super market, φούρνο, καταστήματα.
Μπορώ να έχω το δικό μου κύπελο για τον καφέ μου στον δρόμο.
Μπορώ να τρώω λαχανικά και φρούτα της εποχής και να μην ψάχνω απεγνωσμένα φράουλες τον Αύγουστο, όσο και αν αρέσουν στον γιό μου!
Μπορώ να καταναλώνω λιγότερο νερό και να μην πλένω με τις ώρες τα μπαλκόνια.
Μπορώ να μην πλένω το αυτοκίνητο μου με το λάστιχο, αλλά να το πηγαίνω στο πλυντήριο αυτοκίνητων (το χειρότερο, είναι αυτοί που ρίχνουν με το λάστιχο από το μπαλκόνι…).
Μπορώ να σταματήσω να στοκάρω αντιβιώσεις στο ντουλάπι.
Μπορώ να εμβολιάσω τα παιδιά μου κατά του κορονοϊού και για την πρόληψη από τον HPV.
Μπορώ να μιλήσω στα παιδιά μου για την κλιματική αλλαγή, να τους δείξω τις εικόνες από όλον τον κόσμο, να βρούμε μαζί τρόπους να προστατεύσουμε το πολυτιμότερο αγαθό μας: την υγεία μας.
Είναι μικρές αλλαγές, που θέλουν τον χρόνο τους, που θα μας ξεβολέψουν, θα μας ταλαιπωρήσουν (δεν ζούμε και στην πιο εύκολη χώρα) αλλά τα ασήμαντα γίνονται σημαντικά όταν είμαστε όλοι μαζί!
Υ.Γ Επισκεφτείτε το https://www.ipcc.ch/ και διαβάστε την μελέτη.
Μαμά Μένια
