Κάνω μαστογραφία και υπέρηχο μαστού κάθε χρόνο, τον μήνα των γενεθλίων μου. Μια υπενθύμιση κάθε χρόνο ότι μεγαλώνω και θέλω η ζωή μου να είναι καλή, όση περισσότερη γίνεται.
Περίεργο πράγμα ο άνθρωπος. Όταν αρρώστησε η Νεφέλη παρακαλούσα να ήμουν εγώ στη θέση της. Μέχρι να γίνει καλά, είχα απαγορέψει στον εαυτό μου να αρρωστήσει, να νιώσει την παραμικρή αδιαθεσία. Όταν έγινε καλά, είπα ότι δεν θέλω να αρρωστήσω ποτέ, δεν θέλω να πάθω κάτι, δεν θέλω να χάσω ούτε μια στιγμή από τη ζωή των παιδιών μου.
Χθες ήταν η μέρα των μαστών μου. Κάθε φορά έχω άγχος. Κι αν;
Αγκαλιά με τον μαστογράφο, σκεφτόμουν ότι δεν θέλω να έχω κάτι. Σκεφτόμουν πόσες γυναίκες ξέρω που αγκάλιασαν τον καρκίνο. Κάποιες τα κατάφεραν, κάποιες όχι. Σκεφτόμουν την οικογένεια μου. Σκεφτόμουν ότι όλα θα πάνε μια χαρά…
Είναι έγκλημα κατά της ζωής να μην κάνουμε τις προληπτικές εξετάσεις για τον καρκίνο. Μπορούμε να προλάβουμε, να μην ζήσουμε τα χειρότερα και αμελούμε την μαστογραφία, το τεστ ΠΑΠ, την κολονόσκοπηση, το PSA;
Ο καρκίνος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας δεν προλαμβάνεται δυστυχώς. Δεν χτυπάει κανένα κουδουνάκι.
Κάποιοι καρκίνοι των ενηλίκων όμως προλαμβάνονται. Μπορείς να τους αντιμετωπίσεις στα αρχικά τους στάδια.
Οι εξετάσεις παρέχονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι αν δεν παρέχονται όλες ή υπάρχει καθυστέρηση και ταλαιπωρία, αξίζει μια αποταμίευση, ένα «κόψιμο» εξόδων εκείνο τον μήνα για να κανεις μια εξέταση.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρεις τι σου φέρνει η κάθε μέρα. Το ανθρώπινο σώμα είναι μια «μηχανή». Οφείλουμε να το φροντίζουμε.
Η ζωή είναι ωραία…
Μαμά Μένια
