42 Μαρτίων λοιπόν και η μαμά Μένια…
42 χρόνια που δεν θα τα άλλαζα…μόνο κάτι πινελιές να διορθώσω και κάτι σχήματα να ξαναφτιάξω.
Είναι και που πέφτουν τα γενέθλια μου με την Παγκόσμια Ημέρα για την Γυναίκα, της Γυναίκας, όπως και να την λένε αφού με τρίχες ασχολούμαστε και πάλι.
Οι ερωτήσεις ποια είμαι, ποιος ο ρόλος μου, ποια η προτεραιότητα μου, ποια η θέση μου, ακόμη και τώρα, το 2018 απασχολούν τον γυναικείο πληθυσμό.
Λοιπόν είμαι η Μένια, κόρη της Αριστέας και του Πάρη. Είμαι άνθρωπος, γυναίκα, μητέρα, φιλενάδα, σύντροφος, επαγγελματίας και πρόεδρος Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού.
Δεν μπορώ να επιλέξω κάτι από όλα αυτά, να απορρίψω κάτι άλλο ή να τα βάλω με αστεράκια και σειρά προτεραιότητας.
Είμαι όλα αυτά και πολύ χαίρομαι. Θα μπορούσα να είμαι κι άλλα. Το μέλλον θα δείξει.
Αυτό που ξέρω όμως μετά από 42 χρόνια ζωής, είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Η δική μου η ζωή είναι ωραία. Θα έσβηνα την 3η Ιουλίου 2013 και όσα ακολούθησαν μέχρι και 3 Ιουλίου 2015. Ή θα τα αντάλλασσα με μένα. Να γραφτούν στη δική μου ζωή…
Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μπορώ όμως να το δεχθώ και να μην του επιτρέψω να δηλητηριάζει τα χρόνια μου.
Αυτό που ξέρω μετά από 42 χρόνια ζωής είναι ότι το πιο σημαντικό που έχουμε είναι η Υγεία μας και η Αγάπη.
Χωρίς Αγάπη δεν μπορεί να κάνεις και πολλά. Όταν αγαπάς, ζεις μια ωραία Ζωή. Και μετράς πολλά χρόνια ακόμη….
Μαμά Μένια
