7 χρόνια γάμου

Θα ταίριαζε να πω κάτι για τα 7 χρόνια φαγούρα, για την κρίση στο γάμο στα 7 χρόνια, αλλά που να προλάβουμε…. ούτε να ξυστούμε δεν έχουμε προλάβει…
7 χρόνια γάμου, 8 χρόνια μαζί. 2 παιδιά, 3 μετακομίσεις, 2 αλλαγές δουλειάς, δική μας δουλειά, ραντεβού με τον καρκίνο. Πότε να πάρουμε ανάσα, πότε να βαρεθούμε, πότε να πάθουμε κρίση, πότε να νοσταλγήσουμε, πότε να θυμώσουμε, πότε να περάσει κρίση η σχέση μας…
Αυτά τα παθαίνεις όταν έχεις χρόνο. Όταν δεν έχεις προβλήματα. Όταν δεν έχεις τι να κάνεις. Και κυρίως, όταν αμφιβάλλεις για την επιλογή σου.
Κι εγώ δεν θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερη επιλογή συντρόφου ζωής. Δεν θα μπορούσα να είχα οικογένεια με κανέναν άλλο. Δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο «συνεργάτη» σε όλα…
Δεν έχω προλάβει να νιώσω 7 χρόνια γάμου. Τα τελευταία 3 χρόνια, έχουν σβήσει πολλά. Έσβησε η χαρά, η ηρεμία, η διασκέδαση, τα όνειρα.
Αλλά μαζί τα ξαναβρίσκουμε.
Κάνεις υπομονή μαζί μου. Μου συμπαραστέκεσαι. Είσαι πάντα δίπλα μου. Δε μαλώνεις μαζί μου. Γελάς με τα αστεία μου. Λυπάσαι με τις λύπες μου, χαίρεσαι με τις χαρές μου. Με ακούς. Μου μιλάς. Με αγαπάς.
Νοσταλγώ πολλά από τα παλιά. Δεν θα άλλαζα όμως ούτε μια στιγμή που έχουμε ζήσει μαζί.

Μένια