Όσα πρέπει να ξέρεις για τους γονείς παιδιών με καρκίνο

Μιλάω για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας για να τιμήσω την κόρη μου, που παλεύει τα τελευταία 3 χρόνια με αυτό το τέρας και για όσους πολεμούν ακόμη μαζί του, το έχουν νικήσει και για όσους νικήθηκαν.
Είναι δύσκολο τελικά. Τι να πεις και τι να γράψεις όταν η ζωή σου έχει αλλάξει ριζικά και τα μάτια σου πλέον βλέπουν διαφορετικά τον κόσμο. Τι να πεις και τι να γράψεις όταν τίποτα δεν είναι πια όπως ήταν; Πώς να περιγράψεις το συναίσθημα όταν ακούς «το παιδί σας έχει καρκίνο»;
Δε ξέρω πολλά για τον καρκίνο. Δε ξέρω πώς να εκφράσω όσα νιώθω. Δεν μπορώ να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο. Δεν είναι αυτή η πρόθεση μου τελικά. Μπορώ όμως να πω κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τους γονείς παιδιών με καρκίνο.
Δε ξέρεις τι νιώθω. Δεν το φαντάζεσαι καν. Κι εύχομαι να μη το μάθεις ποτέ.
Μη μου επιτίθεσαι. Μου είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω όλο αυτό και να πρέπει να δέχομαι κριτική για το τι τρώει, τι φοράει, πόσες ώρες κοιμάται το παιδί μου, πόσο συχνά καθαρίζω το σπίτι μου. Περνάει τόσο δύσκολα, που και να φάει 2 σοκολάτες μαζί, πίστεψε με, δεν θα της κάνει κακό.
Ναι, έχω ακούσει κι εγώ για τις «θαυματουργές» θεραπείες. Όχι, δε θα της δώσω να πιει χυμό παντζάρι γιατί έχει απαίσια γεύση και δεν θα ανέβουν έτσι τα λευκά της. Όταν με βλέπεις στο μανάβικο με το φαλακρό παιδί μου, να κοιτάω τα λαχανικά, μη μου πεις σε παρακαλώ για το θαυματουργό ραδίκι, αλλά το πόσο χαριτωμένο είναι το παιδάκι μου.
Μη με ρωτάς ποια είναι η πρόγνωση. Δε ξέρω. Θα άλλαζε κάτι; Έχει σημασία αν το παιδί μου θα ζήσει 6 μήνες, 1 χρόνο ή αν θα τα καταφέρει τελικά; Πίστεψε με, καμία. Τώρα έχω να αντιμετωπίσω τον καρκίνο. Ξυπνάω κάθε πρωί και είμαι χαρούμενη που το παιδί μου θα ζήσει κι αυτή τη μέρα.
Δεν είμαι τόσο δυνατή όσο νομίζεις. Δεν είμαι η supermom αλλά προσπαθώ μπροστά στα παιδιά μου να είμαι. Κλαίω μπροστά στο παιδί μου κι έχουμε κλάψει και μαζί. Είμαστε ομάδα και πρέπει να τη στηρίζω. Εκείνη δίνει τη μάχη για τη ζωή της. Τη δύναμη που βλέπεις σε μένα είναι για να τη στηρίζω και να νιώθει ασφαλής.
Μη με λυπάσαι. Άλλα χρειάζομαι από σένα. Ναι η κόρη μου έχει καρκίνο. Ναι η κόρη μου έχει υποφέρει πολύ. Ναι η κόρη μου είναι αγωνίστρια. Είμαστε ευτυχισμένοι που είμαστε όλοι μαζί. Κάθε μέρα διασκεδάζουμε και γελάμε κι είμαστε χαρούμενοι και βρίσκουμε χαρά στα πιο απλά πράγματα. Μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ μαζί μας.
Είμαι ακόμη άνθρωπος. Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήξερες αλλά είμαι ακόμη άνθρωπος. Η ζωή μου έχει αλλάξει, εγώ έχω αλλάξει. Μα αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι φίλοι μου θα το αποδεχθούν. Δεν μπορώ να σου πω πόσο έχω αλλάξει και πόσο ακόμη θα αλλάζω. Αλλά έχω ακόμη τις ίδιες ανάγκες, έχω πιο πολλές αδυναμίες τώρα και χρειάζομαι χρόνο και χώρο.

Μένια