Και σε λίγες μέρες, τελειώνει η θεραπεία της Νεφέλης. Και σε λίγες μέρες, συμπληρώνουμε 2 χρόνια. Και σε λίγες μέρες θα μετράμε αντίστροφα τα 3 χρόνια, μέχρι να ακούσουμε το 100% της ίασης.
Χθες κάναμε το κρίσιμο μυελόγραμμα. Πήγαμε στο νοσοκομείο από το πρωί. Η Νεφέλη τρομοκρατημένη. Εμείς ακόμη πιο πολύ. Τη θαύμασα για μια ακόμη φορά. Στο δρόμο, μας μιλούσε συνέχεια, προσπαθώντας να καθησυχάσει τους φόβους της. Μας υποσχέθηκε ότι δε θα κλάψει, αφού 10 φορές τις εξηγήσαμε τι εξετάσεις θα κάνει και γιατί.
Δεν κράτησε την υπόσχεση της αλλά ούτε κι εγώ. Κλαίγαμε και οι 2. Εκείνη γιατί τρόμαξε όταν την ακινητοποίησαν για την εξέταση, εγώ γιατί δεν βρήκα και πάλι το θάρρος να μπω μαζί της. Είχα κολλήσει έξω από την πόρτα, την άκουγα να με φωνάζει κι έκλαιγα. Ο Γιάννης την κρατούσε αγκαλιά, η Άννα της έλεγε ιστορίες για τον Αντώνη, η κα Ντούμου της έταζε βουτιές στη θάλασσα και η γιατρός της, της είπε : «τελειώσαμε, Νεφέλη»!
Όλα καλά. Το μυελόγραμμα βγήκε καθαρό. Η κα Λευχαιμία, μετά από 2 χρόνια, φαίνεται ότι την άφησε. Στα τσακίδια να πάει και να χάσει τον δρόμο της για πάντα. Να μη βρει ποτέ ξανά κανένα παιδί.
Πήραμε και τις οδηγίες μας για αυτή την 3ετία, συζητήσαμε για το πρόγραμμα εμβολιασμού της και πάλι από την αρχή, ανταλλάξαμε ευχές για καλό καλοκαίρι και φύγαμε τρέχοντας από το νοσοκομείο…
Ελπίζω να μην ξαναπεράσει η Νεφέλη αυτή την πόρτα. Χθες το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί, της υποσχέθηκα ότι δεν θα ξανακάνει τέτοια εξέταση. Ότι ήταν η τελευταία φορά.
Εύχομαι με όλη μου τη δύναμη, να κρατήσω την υπόσχεση μου.
Μένια
Γλυκιά μου Μένια Θα είναι. Στα τσακίδια να πάει η κυρία λευχαιμία.
ο πόλεμος κερδήθηκε…ελπίζω κι εύχομαι να είναι και ο τελευταίος της ζωής της…
Μένια μου, εγώ θα σταθώ στο καλό, στο ότι έφυγε, χάθηκε, εξαφανίστηκε, η λευχαιμία. Πάει, πέρασε, που λέμε και στα παιδιά, πάπαλα!
Όσο για την ταλαιπωρία της γλυκιάς σου Νεφέλης, ξέρω πως εσύ πόνεσες και φοβήθηκες πολύ περισσότερο. Οπότε θα σο πω κι εσένα το ίδιο, πάπαλα! Ξεχάστε την την κυρία λευχαιμία. Χαίρεται κι αντίο για πάντα.
Πολύ χάρηκα με αυτό το post σου.
Να κάνετε υπέροχες βουτιές με τα παιδάκια σου, γιατί εσείς έχετε περάσει τα πραγματικά δύσκολα και ξέρετε ποια είναι αυτά.
Φιλιά πολλά
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Ελένη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ. Τα λόγια σου πάντα με συγκινούν (και τα γραπτά σου…κι εκείνα τα παραμύθια σου….)
Εύχομαι ολόψυχα να τα ξεχάσετε όλα όσα περάσατε και κανένα παιδάκι να μην περάσει ξανά αυτή την πόρτα!!
και το Νεφελάκι να χαμογελάει από εδώ και πέρα!!Επειδή είναι μικρούλα εύχομαι να τα ξεχάσει όλα η μνήμη της!!
Σιδερένια πάντα Νεφέλη μου!!
και όσα παιδάκια την περνάνε, να γίνονται όλα καλά και να επιστρέφουν στην αγκαλιά της οικογένειας τους…
Σας στέλνω μια πελώρια αγκαλιά και μόνο την θετική μου σκέψη. Και αγάπη, πολλή αγάπη!!!
δεν το πίστευα παλιά..αλλά η αγάπη, η θετική σκέψη, οι ευχές, έφταναν μέχρι το παιδί μου και ήταν πάντα δίπλα της…Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάγδα
Πολύ όμορφα νέα! Πολύ χάρηκα! Στα τσακίδια να πάει η λευχαιμία. Μπράβο για τη Νεφέλη. Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι με μόνο ευχάριστες στιγμές από εδώ και πέρα!
Ασπασία
στα τσακίδια κι ακόμη παραπέρα…
Από τα βάθη της ψυχής μου σας εύχομαι η Νεφέλη σας να είναι γερή και να σας κάνει ευτυχισμένους και περήφανους κάθε μέρα όπως εμένα η κόρη μου εικοσι πέντε χρόνια μετά από αυτό τ﨔 τελευταίο” μυελόγραμμα. Αν κρίνετε ότι μπορώ να προσφέρω κάτι στη σελίδα σας θα ήθελα να το κάνω με πολλή χαρά. Να είστε γερή και όλα τα κακά σε λίγο θα φαντάζουν σαν ένα κακό όνειρο!
ευχαριστούμε πολύ…μου φαίνονται βουνό τα χρόνια μετά το μυελόγραμμα. Αλλά διαβάζοντας το μήνυμα σας, χαμογέλασα..