Ήταν το χαμογελαστό παιδί! Είχε πάντα «ζωγραφισμένο» στο πρόσωπό του ένα τεράστιο χαμόγελο. Ο Άλαν διαγνώστηκε με ένα σπάνιο σάρκωμα στο γοφό του όταν ήταν μόλις 17 μηνών. Στη μικρής διάρκειας ζωή του, όμως, κατάφερε και κέρδισε αυτό τον τίτλο: Ήταν αυτό που λέμε η «χαρά της ζωής». Είχε τόση ενέργεια, που ήταν πολύ δύσκολο να τον κρατήσει κανείς ήσυχο και πειθαρχημένο κατά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο. «Ο Άλαν ήταν ασταμάτητος», όπως λέει η μαμά του. Έμαθε να περπατάει τρεις φορές σε αυτά τα λίγα χρόνια της ζωής του. Μία όταν ήταν μωρό, μία όταν αποκαταστάθηκε η ζημιά που είχε προκληθεί στο πόδι του από τη νόσο και μία όταν αντικαταστάθηκε ο γοφός του.
Ο Άλαν αγαπούσε πολύ τα ζώα: τους πιγκουίνους, τις ζέβρες και τα πάντα. Αγαπούσε να διαβάζει, να μαθαίνει και να εξερευνά. Αλλά περισσότερο από όλα, ο Άλαν αγαπούσε τους αριθμούς. Του άρεσε πολύ να μετράει, να προσθέτει, να κάνει πράξεις στο κομπιουτεράκι ή να τους «πατάει» στο ασανσέρ.
Ο Άλαν ανυπομονούσε να πάει στο σχολείο, όπως ο μεγάλος του αδερφός και μεγαλύτερος ήρωας του, ο Κέβιν. Όταν έφτασε επιτέλους η στιγμή να πάει στο σχολείο, έκλαιγε την ώρα που έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του.
Ο Άλαν πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 2013, αφού πάλευε με τον καρκίνο το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Μια ζωή πολύ μικρή, που όμως το «άστρο» του έλαμψε και κατάφερε να επηρεάσει και τις ζωές άλλων ανθρώπων, αφού έγινε η αιτία να γίνουν έρευνες για τη θεραπεία του καρκίνου και να δοθεί έτσι ελπίδα στα παιδιά και τις οικογένειες τους που αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα με εκείνον…
