Το κείμενο αυτό το βρήκα στο blog που έχει ένας μπαμπάς για τον γιο του που γεννήθηκε με σύνδρομο Down… (http://noahsdad.com)
Σήμερα ήταν μια μέρα από εκείνες που κρατούν ξύπνιους τους γονείς ως το επόμενο πρωί. Μια από εκείνες τις μέρες που δε θέλεις να τις ξαναπεράσεις. Μία από εκείνες τις μέρες που νιώθεις ότι ένας τόνος τούβλα έχει πέσει στο κεφάλι σου.
Σήμερα πήγαμε στον παιδίατρο του Noah για το 18μηνο check up του και μετά από κάποια συμπτώματα που αναφέραμε στον γιατρό μας ότι μας ανησυχούσαν, αποφάσισε ότι ο Νoah πρέπει να κάνει αιματολογικές εξετάσεις.
Τα παιδιά με σύνδρομο Down (όπως ο γιος μας) έχει περισσότερες πιθανότητες να νοσήσει με λευχαιμία από τα «κανονικά» παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε εξετάσεις αίματος τακτικά, να επιβεβαιώσουμε ότι τα αιμοσφαίρια και ο μυελός είναι σε φυσιολογικά επίπεδα.
Μετά από ώρες που μας φάνηκαν αιώνες, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Noah είναι καλά. Θα μπορούσα να σας λέω συνέχεια πόσο φοβηθήκαμε, πόσο πολύ κλάψαμε εγώ και η σύζυγος μου, αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να συνεχίσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτή η μέρα ήταν η πιο τρομακτική όλης μου της ζωής.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτά που έμαθα σήμερα. Ζητώ συγνώμη αν σας φανούν χωρίς λογική σειρά. Μα η σημερινή μας μέρα ήταν τόσο συναισθηματικά εξουθενωτική, που θέλω απλά να καταγράψω όσα έμαθα. Σίγουρα δε θέλω να ξεχάσω κάτι:
1. Το να είσαι γονιός είναι τρομακτικό
2. Ο καρκίνος είναι τρομακτικός
3. Το να κρατάς το παιδί σου ακίνητο ενώ αυτό ουρλιάζει και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί αυτή η κυρία βάζει βελόνες στο χέρι του, είναι σπαρακτικό
4. Ο Θεός κρατάει όλο τον κόσμο στα χέρια του
5. Υπάρχουν πράγματα στη ζωή μας, που ακόμη κι εμείς οι γονείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε
6. Πολλές φορές, ως γονιός, δεν μπορείς απλά να το φιλήσεις και να περάσει
7. Ειλικρινά, δεν ξέρεις για πόσο ακόμη εσύ ή το παιδί σου θα είστε σ’ αυτόν τον κόσμο
8. Απόλαυσε κάθε δευτερόλεπτο που περνάς με την οικογένεια σου
9. Να τους αγκαλιάζεις πολύ
10. Να παίζετε πολύ
11. Να γελάτε πολύ
12. Κλάψε αν το νιώθεις… ναι, ακόμη και εμείς οι άντρες
13. Και οι παιδίατροι ανησυχούν για τα παιδιά τους
14. Το να σκέφτεσαι ότι το παιδί σου μπορεί να πεθάνει από κάποια αρρώστια είναι τρομακτικό
15. Η σκέψη ότι κάτι δεν είναι καλά με το παιδί σου, βάζει μια παύση στη ζωή σου. Εκείνες τις στιγμές, τίποτα άλλο δε συμβαίνει στον κόσμο
16. Το μυαλό μας είναι ικανό να κάνει πολλά σενάρια, τα οποία μπορεί και να μη συμβούν ποτέ
17. Το να ελέγχουμε το μυαλό και τη φαντασία μας είναι πολύ δύσκολο
18. Ή θα πιστέψεις ότι ο Θεός ελέγχει απόλυτα τα πάντα ή όχι
19. Πρέπει να πιστέψεις ότι ο Θεός αγαπάει τα παιδιά σου πιο πολύ από εσένα
20. Πρέπει να εμπιστευτείς το Θεό. Και για τη δική σου ζωή και για τη ζωή των παιδιών σου
21. Το Νο 20 είναι πολύ, πολύ δύσκολο
22. Τα πιο σπαρακτικά δάκρυα είναι τα δάκρυα ενός γονιού για το παιδί του
23. Το να βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν και να είναι ευτυχισμένα χωρίς να σκέφτεσαι ότι κάτι μπορεί να μην πάει καλά, σου ραγίζει την καρδιά
24. Λατρεύω να είμαι μπαμπάς και σύζυγος. Πολύ! (σήμερα ξαναθυμήθηκα ποσό πολύ…)
25. Η προσευχή έχει δύναμη
26. Ο Θεός νοιάζεται για όλους μας
27. Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει
28. Ο Θεός δίνει αγάπη και ηρεμία ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις
29. Μισώ –ναι, μισώ– τον καρκίνο
30. Το να περιμένεις τα αποτελέσματα για καρκίνο είναι το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο
31. Το να σου τηλεφωνεί ο γιατρός σου και να σου λέει ότι όλα είναι καλά, σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος
32. Μερικές φορές κλαις από χαρά (αυτά τα δάκρυα είναι υπέροχα)
33. Το ξαναλέω: το να είσαι γονιός είναι τρομακτικό
34. Ο Θεός είναι μεγαλύτερος από τους φόβους μας
Συγγνώμη για τις ασυναρτησίες, αλλά ήθελα απλά να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου. Είμαι τόσο ευγνώμων που τα πράγματα πήγαν καλά για εμάς σήμερα. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα τα πράγματα να μην εξελίσσονταν τόσο θετικά. Να έχει τελικά ο γιός μας λευχαιμία. Η γυναίκα μου κι εγώ το συζητήσαμε αυτό αρκετά, καθώς περιμέναμε τα αποτελέσματα. Να προετοιμάσουμε την καρδιά και το μυαλό μας… Και οι δύο είπαμε, πολλές φορές, ότι στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά, εμείς θα συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό, όπως κάνουμε από τη μέρα που γεννήθηκε ο Noah. Δεν μας απογοήτευσε ποτέ και δε θα το κάνει ούτε και τώρα. Είναι Θεός, εμείς δεν είμαστε.
Και προσευχηθήκαμε πολύ και είπαμε: «Θεέ μου, ας βγουν οι εξετάσεις αρνητικές για λευχαιμία, αλλά πιο πολύ, προετοίμασε μας για ό,τι είναι να συμβεί». Ξέρω ότι είναι εύκολο να το πω αυτό τώρα, που όλα είναι καλά, αλλά αν ο οι εξετάσεις του Noah ήταν θετικές: α) θα κλαίγαμε όσο κανείς, β) θα αγκαλιάζαμε τον μικρό μας, γ) θα παρακαλούσαμε το Θεό να γιατρέψει το γιο μας από τον καρκίνο, δ) θα προσευχόμασταν να παραμείνουμε ήρεμοι και δυνατοί για να το αντιμετωπίσουμε και ε) θα ζητούσαμε από το Θεό να μας βοηθήσει να Τον δοξάσουμε μέσα κι απ’ αυτή την περιπέτεια μας (Και όλο αυτό θα γινόταν μέσα από πολλά δάκρυα…)
Αν το παιδί σου μάχεται για τη ζωή του, θέλουμε να ξέρεις ότι ο Θεός είναι κοντά σας. Νοιάζεται. Αγαπάει εσένα και την οικογένεια σου. Και πραγματικά μπορεί να φέρει χαρά και ηρεμία. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Τώρα μπορώ να πάω να κοιμηθώ χαρούμενος. Τα καταφέραμε για άλλη μια δύσκολη μέρα. Μπορεί να μην είναι πάντα έτσι, αλλά για σήμερα είμαι ευγνώμων που ο γιος μου γεννήθηκε μόνο με σύνδρομο Down…
