“Είμαι η Νεκταρία και έχω τον Δημήτρη- Παναγιώτη, που είναι σήμερα 12 ετών. Η περιπέτεια μας, η μάχη του Δημήτρη με τη Λευχαιμία, ξεκίνησε αρχές Ιουλίου του 2014, όταν παραπονέθηκε ότι πόναγε το πόδι του και εμφάνισε και λίγα δέκατα. Η γιατρός μας στην Πάτμο μας έστειλε για εξετάσεις και κάπως έτσι μετά από λίγο βρεθήκαμε στην Αθήνα στο νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία. Από εκεί, καταλήξαμε στο ΤΑΟ του ογκολογικού Ελπίδα, με διάγνωση Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία Β τύπου.
Ξεκινήσαμε χημειοθεραπεία και στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Στην πορεία όμως άρχισαν τα προβλήματα. Ημέρα 33η γίνεται μυελόγραμμα και τα αποτελέσματα δεν ‘ήταν καλά. Ο Δημήτρης δεν είχε καταφέρει να μηδενίσει. Οι γιατροί μας ανακοίνωσαν ότι το καλύτερο για το παιδί είναι να προβούμε σε μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Μετά μας εμφανίστηκε μια υποτιθέμενη ανεμοβλογιά. Και λέω υποτιθέμενη, γιατί στο δικό μου παιδί δεν αποδείχθηκε ποτέ ούτε με τις αιματολογικές εξετάσεις, ούτε με τη βιοψία που έκαναν. Όμως αυτό ήταν αρκετό να ανατρέψει τα πάντα, γιατί το παιδί έμεινε χωρίς χημειοθεραπεία για τουλάχιστον ένα μήνα, με αποτέλεσμα η λευχαιμία να γίνει ανθεκτική και οι βλάστες αντί να μειώνονται, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με γρήγορο ρυθμό. Ακόμα και στα πιο δυνατά σχήματα που έπαιρνε, το παιδί, δεν ανταποκρινόταν και οι βλάστες συνέχιζαν να πολλαπλασιάζονται.
Έτσι, άρχισαν να μας μιλούν οι γιατροί, για μια πρωτοποριακή θεραπεία, που μόνο στο εξωτερικό μπορούσε να γίνει. Οπότε τέλος Φλεβάρη βρεθήκαμε στη Γερμανία, για μονοκλωνικά αντισώματα, έτσι λεγόταν η θεραπεία. Αυτή ήταν και η τελευταία προσπάθεια, η τελευταία μας ελπίδα, σύμφωνα με τους γιατρούς, για να σωθεί το παιδί μας!
Όλο αυτό το διάστημα ο Δημήτρης-Παναγιώτης, αντιμετωπίζει το πρόβλημα του, με πολύ δύναμη και υπομονή. Πιστεύει και ελπίζει ότι στο τέλος θα νικήσει, ότι θα γίνει καλά, το ίδιο και εμείς. Στη Γερμανία το παιδί μας ανταποκρίθηκε στη θεραπεία, σύμφωνα με τους γιατρούς σε χρόνο ρεκόρ. Μηδένισε από τις πρώτες 15 μέρες, παραμείναμε όμως εκεί μέχρι τις 25 Μαΐου 2015 ολοκληρώνοντας 3 μήνες θεραπείας και επιστρέφουμε στην Ελλάδα για να κάνουμε μεταμόσχευση, η οποία είχε προγραμματιστεί για τις 16 Ιουνίου 2015. Λίγο πριν όμως εμφανίζεται καινούριος κλώνος λευχαιμίας. Οι γιατροί του ΤΑΟ που νοσηλευόταν ο Δημήτρης – Παναγιώτης, μας απογοητεύουν. Στην αρχή δεν ήθελαν καν να προσπαθήσουν να κάνουμε πάλι χημειοθεραπείες, θεωρούσαν ότι ήταν άσκοπο! Κάποιοι μάλιστα μας πρότειναν να πάρουμε το παιδί και να επιστρέψουμε στο νησί μας, στο σπίτι μας για να παίξει και να ευχαριστηθεί το παιδί το διάστημα που θα του απέμενε,πριν το καταβάλει η ασθένεια .
Εμείς όμως δεν μπορούσαμε να παραιτηθούμε! Επιμείναμε και έτσι αποφάσισαν να ξεκινήσουμε ξανά χημειοθεραπεία. Στο πρώτο σχήμα πάμε καλά , σχεδόν μηδενίζει. Στο δεύτερο όμως σχήμα οι βλάστες πάλι ανεβαίνουν στο 6% και ταυτόχρονα εμφανίζεται στο παιδί Ασπέργιλος (ένας πολύ επικίνδυνος μύκητας στο αίμα) και ιγμορίτιδα που του προκαλούσε έντονη καταρροή και πονοκεφάλους. Είχε υψηλό πυρετό και μια απλασία στα 10 λευκά. Ο μικρός έδειχνε κουρασμένος, δεν είχε όρεξη για τίποτα. Τότε όλοι οι γιατροί μας είπαν ΤΕΛΟΣ, σταματάμε την προσπάθεια. “Η λευχαιμία του παιδιού σας είναι ανίκητη, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε να το μεταγγίζουμε όποτε χρειάζεται, και να του δώσουμε μια μικρή δόση θεραπείας συντήρησης και όσο αντέξει. Να είσαστε προετοιμασμένοι, το παιδί σας σε λίγο καιρό θα φύγει. Κάναμε ότι μπορούσαμε, δε γίνεται τίποτα”. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια των γιατρών, το παιδί μας θα το χάναμε!
Και όμως ο Δημήτρης τους διαψεύδει! Βρίσκει ξανά τη δύναμη, την ελπίδα, την πίστη και τη θέληση του για ζωή! Αρχίζει και ανεβάζει λίγα λευκά, νιώθει καλύτερα, ο πυρετός πέφτει, του ανοίγει η όρεξη, αρχίζει και πάλι να γελάσει , ναι παίζει και να κάνει βόλτα στους διαδρόμους του ΤΑΟ! Οι γιατροί βλέποντας αυτή την αλλαγή του παιδιού, αποφασίζουν να του κάνουν ένα μυελόγραμμα. Και τότε έγινε το θαύμα! Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο Δημήτρης μηδένισε! Δεν ξέρουμε πως έγινε αυτό , μας λένε! Κάτι σας βοήθησε, ίσως μια καλή νεράιδα , ίσως έγινε όντως ένα ΘΑΥΜΑ! Και έτσι προχωρήσαμε στη μεταμόσχευση και μέχρι τώρα όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά!
Ναι, το παιδί μας τα κατάφερε! Με τη βοήθεια του Θεού, της Παναγίας και των Αγίων μας κέρδισε μια πολύ δύσκολη και άνιση μάχη. Πολλές φορές ακούσαμε ότι το παιδί μας θα φύγει. ‘’Μην ελπίζετε “ μας έλεγαν. «Μην περιμένετε τίποτα». Εμείς όμως, ποτέ δεν πιστέψαμε τα λόγια τους . Πάντα πιστεύαμε και ελπίζαμε ότι το παιδί ας θα βγει νικητής! Εξάλλου εκείνος ήταν ο πρώτος που το πίστευε πως θα μπορούσαμε να μην το πιστεύουμε εμείς! Και ΝΑΙ από το ΤΑΟ βγήκε νικητής. Τώρα είμαστε στη ΜΜΜΟ, έγινε η μεταμόσχευση , πήρε τον μυελό της αδερφής του και μέχρι τώρα όλα πηγαίνουν καλά και πιστεύουμε όλοι μας, ότι όλα θα πάνε καλά μέχρι το τέλος! Ο Δημήτρης- Παναγιώτης θα βγει νικητής , θα κερδίσει όχι μόνο τη μάχη αλλά τον πόλεμο με τη Λευχαιμία με τον καρκίνο! Ο Δημήτρης- Παναγιώτης μας, είναι ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ“.
Νεκταρία
