γράφει η Τίνα Μιχαηλίδου
Όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα άρθρο για το karkinaki.gr δέχτηκα αμέσως μιας και γνωρίζω την Μένια. Όμως μετά σκέφτηκα πόσο δύσκολο μου είναι να γράψω για τον καρκίνο, δεν ξέρω πολλά, ούτε μιλάω για αυτόν, δυσκολεύομαι και δεν ξέρω γιατί.
Ή μάλλον ξέρω ίσως επειδή μου έχει πάρει τα αγαπημένα μου πρόσωπα και επειδή με τις αρρώστιες δεν τα πάω καλά, δεν ξέρω τι να πω και πως να στηρίξω τον άλλον.
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω κάτι, δεν είμαι καλή σε αυτά, δώσε μου να σου γράψω για πρώην και θα σου δώσω όσο πόνο θες , αλλά όταν μιλάμε για εκείνον -καρκίνο εννοώ- κάπου τα χάνω,κομπλάρω, νιώθω περίεργα.
Δεν θα κάνω την έξυπνη ούτε θα γράψω κάτι που δεν γνωρίζω το μόνο που θα πω είναι ότι πρέπει να φοράμε το χαμόγελό μας σε όλες τις δυσκολίες που μας προκύπτουν,ακόμα και αν λέγεται καρκίνος γιατί με την αισιοδοξία και το χαμόγελο μπορεί κάποιος να νικήσει, έτσι το βλέπω εγώ ίσως να κάνω και λάθος.
Να χαμογελάς και να κοιτάς μπροστά, να ζεις την ζωή σου σαν να μην έχεις τίποτα…και αν το παιδάκι σας έχει καρκίνο εσείς να χαμογελάτε και να του δίνετε δύναμη….
Να χαμογελάτε γιατί σας αξίζει…
