γράφει η Βίκυ Κάουλα
Όταν ένας φίλος, ένα γνωστό παιδάκι από τη γειτονιά ή το σχολείο νοσεί από ασθένεια μακροχρόνια, όπως ο καρκίνος, είναι πολύ χρήσιμο να προνοήσουμε και να μιλήσουμε οι ίδιοι στο παιδί μας σχετικά. Είναι προτιμότερο πριν συναντήσει το παιδί που νοσεί, να έχει μάθει για κάποια πράγματα ώστε ούτε το ίδιο να ξαφνιαστεί δυσάρεστα με την τυχόν άσχημη όψη και εμφάνιση που μπορεί να εμφανίζει το άλλο παιδί, αλλά και για να είναι προετοιμασμένο ώστε να μην κάνει το άλλο παιδί να νιώσει άβολα με την τυχόν αυθόρμητη αντίδρασή του.
Ο τρόπος που θα μιλήσουμε στο παιδί μας σχετίζεται με την ηλικία του και το επίπεδο κατανόησης που έχει. Θα πρέπει από τη μια μεριά να εκθέσουμε την κατάσταση όσο πιο αναλυτικά μπορούμε, αλλά με τρόπο που δεν θα του δημιουργήσουμε ανασφάλεια και φόβο. Η συζήτηση θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να απαντηθούν οι όποιες ερωτήσεις τεθούν από το παιδί μας, σχετικά με την κατάσταση της υγείας του άλλου παιδιού.
Πολύ συνοπτικά θα μπορούσε να αναφερθεί ότι η Μαρία π.χ. αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που θέλει μακρόχρονη αντιμετώπιση και θεραπεία και γι’ αυτό μπορεί να λείπει συχνά από το σχολείο, ότι η θεραπεία που ακολουθεί έχει κάποιες παρενέργειες που θα έχουν επίδραση στην εξωτερική της εμφάνιση, αλλά που θα είναι παροδικές, όπως το να χάσει για κάποιο διάστημα τα μαλλιά της. Φυσικά, όπως προαναφέραμε, αυτά προσαρμοσμένα στην ηλικία και την κατανόηση του κάθε παιδιού, χρησιμοποιώντας λέξεις και έννοιες που είναι σε θέση να κατανοήσει, δίνοντας παραδείγματα, εξηγώντας ότι οι αρρώστιες προκύπτουν χωρίς λόγο και γι’ αυτό παίρνουμε τα φάρμακα που προτείνουν οι γιατροί ώστε να γινόμαστε καλά. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να του εξηγήσουμε ότι η Μαρία χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτική να μην κολλάει ιώσεις και να αποφεύγει τα μικρόβια, οπότε και εάν νιώθει ότι δεν είναι καλά να μην την πλησιάζει, να έχει φροντίσει να πλύνει καλά τα χέρια του πριν τη συναναστροφή του μαζί της και ό,τι άλλο μπορεί να μας υποδειχθεί από τους γονείς του άλλου παιδιού ή τους δασκάλους των παιδιών.
Επίσης, θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι η συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί που νοσεί θα πρέπει να είναι η ίδια με πριν. Εάν είναι συμμαθητές να του πούμε να το ρωτήσει εάν θέλει να του σημειώνει τα μαθήματα τις μέρες που θα χρειάζεται να λείψει από το σχολείο και να προτείνει να βοηθήσει να καλύψει τα κενά που μπορεί να έχει.
Τέλος, θα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να μας ρωτάει για ό,τι σκέφτεται και του κάνει εντύπωση σχετικά με το άλλο παιδί και να του απαντάμε στις τυχόν ερωτήσεις του.
Mother talking to her kid
