Πώς να μην παίρνεις δύναμη από αυτά τα παιδιά! Πολλοί με ρωτάνε: πώς μπορείς και χαμογελάς; που τι βρίσκεις τη δύναμη;
Το μόνο που λέω πάντα είναι ότι αντλώ δύναμη από το αγοράκι μου!
Παίρνω δύναμη όταν τον βλέπω να αγωνίζεται με χαμόγελο. Όταν τον βλέπω να προσπαθεί να παίξει, να φερθεί σαν φυσιολογικό παιδάκι.
Πώς να μην παίρνεις δύναμη όταν βλέπεις ένα παιδί να κάνει εμετό από τα φάρμακα, και την ίδια στιγμή να χαμογελάει και να σου λέει «κοίτα μαμά, το φάρμακο διώχνει τα μικρόβια!»;
Πώς να μην παίρνεις δύναμη όταν γυρνάτε σπίτι από το νοσοκομείο, όπου μόλις σας έχουν ανακοινώσει ότι μπαίνετε στη συντήρηση και ότι σε ένα μήνα θα βγάλετε το Hickman, και σου λέει: «Υπομονή λίγο ακόμα, μαμά! Σε λίγο καιρό θα το βγάλουμε το Hickman»;
Ή όταν βλέπει ένα άλλο παιδί στο δρόμο να τον κοροϊδεύει επειδή δεν έχει μαλλιά και εκείνος να απαντάει «Εγώ θα βγάλω πιο δυνατά μαλλιά από τα δικά σου»;
Όταν σε κοιτάζει που είσαι προβληματισμένη και σου λέει απλά «Μαμά, σε αγαπώ!»;
Όταν πηγαίνετε για εξετάσεις και στο διάδρομο του νοσοκομείου σου πιάνει το χέρι και σου λέει «Μη φοβάσαι, μαμά, σε κρατάω εγώ»;
Ή όταν σου λέει «Μαμά, εγώ θα σε προσέχω τώρα που πήγε ο μπαμπάς στη δουλειά»;
Πώς να μην αντλώ δύναμη όταν την ώρα που πηγαίνουμε για υπέρηχο μου λέει «Μανούλα, τώρα που θα μου βγάλουν φωτογραφία στην κοιλίτσα θα δουν ότι έφαγα καλά και θα έχουν φύγει τα μικρόβια»;
Πώς να μην παίρνω δύναμη όταν βλέπω όλα αυτά τα παιδιά, με τα σωληνάκια τους, να παίζουν στον παιδότοπο του νοσοκομείου, να χαμογελάνε, να διασκεδάζουν και να μοιράζουν απλόχερα την αγάπη τους σε όσους έρχονται για να τους χαρίσουν χαμόγελα;
Έχουν τόση δύναμη τα παιδιά μέσα τους! Τόση δύναμη που στη μεταδίδουν, στη χαρίζουν απλόχερα, χωρίς σκέψη!
Από τα παιδιά αυτά, τους αγωνιστές, τους ήρωες της ζωής, παίρνω δύναμη και στέκομαι δίπλα τους με χαμόγελο, τα κοιτάζω κατάματα και τους σφίγγω το χέρι λέγοντας τους: «Μη φοβάσαι τίποτα, όλα θα πάνε καλά!»
ANNA
