Ένα από τα πολλά βράδια που έχω μείνει άγρυπνη μέσα στο παιδογκολογικο του ΑΧΕΠΑ και με αφορμή ένα θλιβερό γεγονός, μου βγήκαν στο χαρτί αυτοί οι στίχοι .Τίποτα σπουδαίο. Ας μου επιτρέψουν οι φίλοι μου, να το αφιερώσω σε όλους αυτούς τους μικρούς ήρωες που δεν είναι σήμερα μαζί μας και στις ηρωίδες μανούλες τους, που κάποιες από αυτές είχα την τιμή να γνωρίσω και να με στηρίξουν στην αρχή του αγώνα του Σπύρου.
Ευχαριστώ Ελένη , Άννα , Γιάννα , Αρετή , Κούλα, Κέλλυ. Βασιλική , Παντελή , Γιώργο , Γιώργο , Γιώργο και Δημήτρη. Δεν έχετε φύγει. Ζείτε στις καρδιές όλων αυτών που σας αγάπησαν και σας αγαπούν. Αυτών που σας γνώρισαν και που με το χαμόγελο και τη δύναμη σας φωτίσατε και συνεχίζετε να φωτίζετε τη ζωή τους. Εκεί ψηλά που βρίσκεστε, στην αγκαλιά του Θεού πλέον, προσέχετε τους υπόλοιπους φίλους σας, που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη τους.
Γράμμα σε ένα αγγελούδι.
Είπες να φύγεις μακριά μου να πας ταξίδι μακρινό.
” Άσε με μανούλα μου να πετάξω, δεν τα φοβάμαι τα ύψη εγώ”.
Και ξάφνου η θάλασσα γαλήνεψε, η πλάση πλημμύρισε θείο φως,
τα σύννεφα στο διάβα σου χάθηκαν ντύθηκε γαλάζια ο ουρανός.
Πού πας παιδί μου χωρίς εμένα
Ποιανού το χέρι θα κρατάς
Ποιος θα σε παίρνει αγκαλιά του όταν θα κλαις και θα πονάς.
Μη συννεφιά ζεις μανούλα μου γλυκιά, μην κλαις και μη θυμώνεις,
γιατί σε βλέπω από εκεί ψηλά και ξέρεις με πληγώνεις.
Σου λέω είμαι καλά εδώ και δεν πονάω άλλο.
Παίζω, γελώ , χοροπηδώ σε κήπο ανθισμένο και μεγάλο.
Παρέα έχω φίλους μου, γενναίους και καλούς αγγέλους Κυρίου, μοναδικούς.
Και εγώ αστέρι μου γλυκό τι θ’ απογίνω τώρα
Ποιον θα γλυκοφιλώ τα βράδια που έχει μπόρα.
Η αγκαλιά μου ορφάνεψε, τα μάτια μου θόλωσαν η καρδιά μου πέτρωσε, τα χέρια μου πάγωσαν.
Μανούλα μου γλυκιά, ποτέ δεν έφυγα στ’ αλήθεια από κοντά σου ήμουν ,
είμαι και θα είμαι για πάντα στην καρδιά σου.
Κάποτε ήσουνα εσύ ο φύλακας άγγελός μου
τώρα θα είμαι εγώ αυτός που θα ναι στο πλευρό σου.
ΑΧΕΠΑ 13-11-2013
