Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το παιδί μου που παλεύει με τον καρκίνο είναι ήρωας… και ναι είναι γιατί αντέχει τα φάρμακα, δε γκρινιάζει , αντιμετωπίζει την κατάσταση πολύ καλά . Είναι ήρωας γιατί το να παλεύεις με τον καρκίνο είναι σα να παλεύεις να νικήσεις το θάνατο.
Το καλοκαίρι, στην παραλία σχεδόν καθημερινά συναντούσαμε ένα κοριτσάκι με σύνδρομο Down. O Αντώνης με ρώτησε κάποια στιγμή γιατί είναι έτσι αυτό το παιδάκι. Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν του είχα μιλήσει ποτέ για αυτά τα παιδιά.
Η πρώτη μου φράση ήταν ότι “αυτό το κοριτσάκι είναι μια ηρωίδα σαν εσένα”. Μια ηρωίδα που από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία της . Μια ηρωίδα που θα παλεύει για όλη της τη ζωή.
Τα παιδιά μας, ναι, αντιμετωπίζουν τον καρκίνο και τις περισσότερες φορές τον νικούν! Ξεπερνούν τα εμπόδια και από ένα σημείο και μετά μπορούν και απολαμβάνουν μια εντελώς φυσιολογική ζωή. Υπάρχουν όμως και άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα. Παιδιά που έχουν σύνδρομο Down , που γεννιούνται με κινητικά προβλήματα, η με προβλήματα όρασης και τόσα άλλα περιστατικά. Παιδιά που πολλές φορές η διάρκεια ζωής τους είναι πολύ μικρή και που καθ’όλη τη διάρκεια της αντιμετωπίζουν προβλήματα, παίρνουν φάρμακα, δεν μπορούν πολλές φορές ούτε καν να αυτοεξυπηρετηθούν. Παιδιά- ήρωες που δεν παραιτούνται, και απολαμβάνουν τη ζωή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παιδιά με ιδιαίτερα ταλέντα και ικανότητες .
Είμαστε και εμείς οι γονείς των παιδιών με καρκίνο που παρακαλάμε να περάσει αυτό το δύσκολο μονοπάτι και όλα να πάνε καλά . Που στεναχωριόμαστε και αγχωνόμαστε , πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, για τις χημειοθεραπείες και τις παρενέργειες τους. Ας σκεφτούμε όμως λίγο και τους γονείς αυτών των παιδιών που έχουν χρόνια προβλήματα. Που αυτά τα άγχη και οι αγωνίες τους δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ας σκεφτούμε ότι αυτοί οι γονείς δεν θα πουν ποτέ στα παιδιά τους ” πάει τώρα πέρασε πια”, “νίκησες” “όλα καλά θα πάνε από εδώ και πέρα”.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι όσο δύσκολο και αν είναι αυτό που αντιμετωπίζουμε με τα παιδιά μας, είναι κατά κανόνα κάτι που κάποια στιγμή θα τελειώσει. Και ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι υπάρχουν και αυτά τα “ιδιαίτερα” παιδιά, που αξίζει αν τα συναντήσουμε να γίνουμε φίλοι μαζί τους. Που δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το πρόβλημα τους. Ας τους μάθουμε ότι και αυτά τα παιδιά είναι πραγματικοί ήρωες. Ότι όλα τα παιδιά είναι ήρωες!
Άννα
