“Σας στέλνω πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά γλυκές μου μαμάδες. Αγκαλιάστε, φιλήστε τα παιδιά σας , δώστε τους από την δύναμη της ψυχής σας και παλέψτε. Παλέψτε για ποιότητα καθημερινή για σας και το παιδί σας. Φροντίστε τον εαυτό σας. Μη σταματάτε να κάνετε όνειρα για σας και να τα μοιράζεστε με το παιδί. Παίρνει από την δύναμη σας, ρουφάει το δικό σας κέφι για Ζωή.
Όποτε λυγάτε , μην έχετε ενοχές. Μοιραστείτε το με τις άλλες και όποιον ειδικό στείλει ο Θεός στο δρόμο σας.
Όσο δύσκολα κι αν είστε σήμερα μια μέρα θα τελειώσει. Η ανηφόρα θα φέρει και κατηφόρα , έλεγε η μάνα μου.
Προσευχηθείτε ζεστά κι αφήστε να ποτίσει το χώμα το δάκρυ σας. Σκουπίστε τα μάτια και αναρωτηθείτε ” σήμερα τι άλλο είναι να κάνω; ” Και ξεκινήστε πάλι τη δουλειά σας.
Όλα τα παραπάνω δεν θα είχαν καμιά αξία αν δεν ήταν από μια μαμά που κάθισε στη δική σας καρέκλα , που κράταγε το δικό της παιδί στα νοσοκομεία. Ήταν μόνο 8 μηνών ο Μιχάλης , με πολλές θεραπείες , επιπλοκές, χειρουργεία. Σήμερα είναι 24 ετών , δάσκαλος , ανήσυχος, διεκδικητικός, με δίψα για ζωή.
Σας σκέφτομαι όταν είστε μόνες κι είμαι εκεί. Μαζί σας.
Να΄χετε την ευχή της Παναγίας εσείς και τα μικρά σας και να θυμάστε πως μια μέρα όλα θα περάσουν. Κρατηθείτε και κάντε όνειρα.”
Μαμά Μαρία
