Καλή Χρονιά karkinaki μου! Το τελευταίο μου κείμενο για τη χρονιά που φεύγει. Τη χρονιά που γνωριστήκαμε. Έκτοτε μου κρατάς συντροφιά και μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα. Σε ευχαριστώ.
“Λίγες ώρες πριν μας αποχαιρετίσει αυτός ο χρόνος, έρχεται στο μυαλό μου η περσινή παραμονή πρωτοχρονιάς, που κάναμε μέσα στο Παιδογκολογικό του ΑΧΕΠΑ τέσσερις οικογένειες. Ο Σπύρος, ο Αργύρης, ο Θοδωρής και η Παναγιώτα. Μαζί μας οι νοσηλεύτριες Τερέζα και Αθηνά. Ο Χάρης και η Ζωγραφιά από τη «Λάμψη» είχαν φροντίσει από νωρίς για το γιορτινό τραπέζι. Για λίγα μόνο λεπτά, εκεί κοντά στην αλλαγή του χρόνου, οι γονείς βγάλαμε τις μάσκες, αγκαλιαστηκάμε και αφήσαμε τα δάκρυα να τρέξουν. Μία ευχή από το στόμα όλων μας : να γίνουν καλά τα παιδιά και του χρόνου στο σπίτι μας, γεροί και αγαπημένοι. Η ευχή μας βγήκε αληθινή. Και φέτος λοιπόν , όπως και για κάθε χρόνο από εδώ και πέρα, η ευχή μου θα είναι πάντα η ίδια : όλα τα παιδιά που δίνουν τη δική τους μάχη για ζωή να γίνουν γρήγορα καλά. Να βγουν νικητές και του χρόνου να κάνουν γιορτές στη ζεστασιά του σπιτιού τους με τις οικογένειες τους. Ψέματα σας λέω. Στην πραγματικότητα η ευχή μου η μεγάλη είναι άλλη. Εύχομαι να μην υπάρχει πια αυτό που ονομάζεται “παιδικός καρκίνος”. Αυτές οι δυο λέξεις ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να είναι μαζί. Δεν “κολλάνε” πώς το λέμε. Μέχρι όμως αυτή η ευχή μου να γίνει πραγματικότητα, θα εύχομαι στη μάχη με τον “κακό δράκο του παραμυθιού” ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ. Στο πλευρό τους άλλωστε έχουν πολύ δυνατούς συμμάχους. Τους καλύτερους. Είναι κάποιοι φίλοι τους εκεί ψηλά, αστέρια φωτεινά, αγγέλους τους ονομάζουν, που τους δείχνουν τη “γραμμή του τερματισμού” και τους βοηθούν δίνοντας τους δύναμη και θάρρος για να κόψουν πρώτοι το “νήμα” της νίκης.
Μέσα από την καρδιά μου Καλή Χρονιά σε όλους τους γονείς, που και αυτοί δίνουν τη δική τους μάχη δίπλα στα παιδιά τους. οι σκέψεις και οι προσευχές όλων μας είναι δίπλα στα παιδιά. Ο Νέος Χρόνος να φέρει για όλους μας Υγεία και δάκρυα χαράς μόνο”.
Φανή, η μαμά του Σπύρου.
