“Όποτε κλείνετε τα μάτια δώστε του όποια μορφή θέλετε , πάρτε βαθιά ανάσα και πείτε του με δύναμη ¨Θα σε νικήσω , δεν θα με νικήσεις! ” Νιώστε σα να είστε στη θάλασσα με κύμα. Γίνεστε η βάρκα για το παιδί και τα άλλα τα αφήνετε στο Θεό. Σε ότι τέλος πάντων πιστεύει κανείς. Δεν έχει σημασία. Απλά εμένα με βοήθησε ο Θεός όπως τον πιστεύω. Είπα ” εγώ ότι ήταν να κάνω το έκανα , τώρα ότι θέλεις εσύ. Όταν νιώσει η μάνα μικρή κι όχι πανίσχυρη ( όπως έχουμε συνηθίσει) , τότε προσελκύεις τη θεία Δύναμη. Εσείς θα βοηθάτε άλλα παιδιά, άλλους γονείς, σαν να ήταν πιο μεγάλο το πρόβλημα των άλλων από το δικό σας. Ο Θεός θα μένει με το παιδί σας και θα το βοηθάει .
Να ξέρατε από πόσα μου το έσωσε κι εγώ δεν έπαιρνα χαμπάρι ! Περίμενα το θαύμα, το μήνυμα, το σίγουρο. Τόσο ηλίθια ήμουνα και υπερόπτης. Αυτός με τόσα σημαντικά τάχα “τυχαία” μου έλεγε ” Μη φοβάσαι , είμαι εγώ εδώ” . Ο γιος μου ” τυχαίως είναι γεννημένος 8 Νοεμβρίου. Με τους όγκους γεμάτη η κοιλιά ( Νεφροβλάσωμα και στα δυο νεφρά) το βάφτισα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ , στο Θάρρι της Ρόδου. Το Θάρρι σημαίνει θάρρει= Έχε θάρρος. Ο Μιχαήλ μου ο αγαπημένος όπως αποκαλούσα τον Αρχάγγελο ήταν σε κάθε χειρουργείο, σε κάθε αξονική, σε όλες τις τρύπες του κορμιού του γιου μου . 7 φορές που είπαν έχει μετάσταση και ήταν λάθος όλες.
Από τη στιγμή που είδα το παιδί μου να ουρλιάζει σα λιοντάρι από τους πόνους, από τότε που κατάλαβα ότι 5- 6 φορές έφευγε για άλλο ταξίδι, είπα άφησε με να το νιώθω κάπου πάνω από τη γη κι ας μην το ξαναδώ. Αν ποτέ ετοιμαστεί κανείς να το αποχωριστεί, τότε πραγματικά γυρνάει το παιδί στον υγιή εαυτό του. Αφήστε τα κάθε βράδυ όλα στη Μάνα που μας καταλαβαίνει. Κανείς πάνω στη γη δεν νιώθει καλύτερα το δικό μας πόνο παρά εκείνη που σταυρώθηκε το παιδί της.
Όμως μετά από κάθε σταύρωση , υπάρχει η Ανάσταση για όλους.
Είμαι εδώ, σας καταλαβαίνω. Μια μέρα θα τελειώσουν όλα.”
Μαμά Μαίρη
