γράφει η Ελευθερία, 25/1/2014 ( http://ophilippos.gr/Posts/Ipostirixi/TI-na-MIN-PEIS-ston-gonio-pou-penthei)
“…Σας ευχαριστούμε για την αγάπη και την στήριξη σας. Ο Φίλιππος μοιράζει την δύναμη του… Σας γράφω σήμερα για κάποια σημαντικά πράγματα που θα πρέπει αυτοί που στηρίζουν ένα ζευγάρι που θρηνεί το χαμό του παιδιού τους ή έστω όταν τους συναντήσουν τυχαία στο δρόμο και δεν είναι προετοιμασμένοι, τι να ΜΗΝ τους πουν για να μην τους επιβαρύνουν επιπλέον. Έχω αναφερθεί ξανά σε αυτό το θέμα, η θέση που παίζει το κοινωνικό περιβάλλον και οι φίλοι, σε αυτό το δραματικό γεγονός στην ζωή δύο ανθρώπων είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Το πένθος είναι μια προσωπική υπόθεση για τον καθένα, κανείς δεν είναι σε θέση να καταλάβει τι περνάνε οι γονείς που πενθούν παρά μόνο εκείνοι που το έχουν βιώσει. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει αυτήν την τραγική απώλεια, συνήθως θα προσπαθούν να απομακρύνουν τους γονείς από τον πόνο, νομίζοντας ότι έτσι τους βοηθούν. Το αποτέλεσμα όμως είναι αντίθετο γιατί το πένθος είναι μια υγιής και μακρόχρονια ψυχική διαδικασία στην οποία ο καθένας μας έχει τον δικό του χρόνο. Η αγαπημένη μας ψυχολόγος η Όλγα, μας έμαθε πως μέσα από την επεξεργασία, την αφήγηση και την συχνή αναβίωση του τραυματικού γεγονότος του θάνατου του παιδιού, ο θρήνος εξελίσσεται, προοδευτικά αποδέχεσαι την απώλεια και προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες ζωής. Η αγάπη και ο δεσμός με το παιδί δεν χάνεται, Δεν πεθαίνει. Τον κουβαλάς κάθε μέρα μέσα σου.
• ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. Οι θρησκευτικές κοινοτυπίες σπάνια βοηθούν γιατί μπορεί να βρεθούν αντίθετες με τις πεποιθήσεις του γονέα. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για ένα παιδί από την αγκαλιά των γονιών του.
• ΕΙΣΤΕ ΝΕΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΛΛΟ. Το παιδί δεν είναι τσάντα που αποκτάς άλλη μόλις χαλάσει, το ένα παιδί δεν αντικαταστά το άλλο και ο γονιός που πενθεί ζητάει πάντα το παιδί που έχασε. Ο δεσμός μεταξύ γονέα και παιδιού είναι βαθύς, ο θρήνος που προκύπτει από την απώλεια είναι ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού που πέθανε. Το ζευγάρι που χάνει το παιδί του ζει μια τραγωδία, δεν υπάρχει καλύτερη ή χειρότερη ηλικία ή εποχή για να θάψεις ένα παιδί, ο Πόνος είναι ΠΑΝΤΑ Ο ΙΔΙΟΣ. Μην υποτιμάς λοιπόν τον δεσμό των γονιών με ένα παιδί που πέθανε ακόμα και κατά την διάρκεια του τοκετού ή κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του. Ο πόνος ΔΕΝ κατανέμεται αναλογικά με την ηλικία ενός παιδιού.
• ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙΣ. Μόνο αν έχεις αγκαλιάσει το νεκρό σου παιδί ή έχεις παρακολουθήσει την κηδεία του. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΞΕΡΕΙΣ.
• Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ. Ο χρόνος μαλακώνει τον θρήνο και ο γονιός με την κατάλληλη βοήθεια εκπαιδεύεται και μαθαίνει να αντέχει τον θάνατο του παιδιού του. Ο Πόνος δεν φεύγει Ποτέ.
• ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ. Δεν ξεπερνάς ποτέ τον θάνατο του παιδιού σου. Δεν έχασες την δουλειά σου ή χώρισες από μία σχέση ερωτική. Μαθαίνεις να ζεις με αυτό και γίνεται κομμάτι του καινούργιου εαυτού σου.
• ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ. Μην ξεχνάς πως και οι μπαμπάδες πενθούν, να θυμάσαι να ρωτάς πάντα και για τον πατέρα όχι μόνο για την μητέρα του παιδιού.
• ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΑΝ ΕΧΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. Ο γονιός που πενθεί σκεφτόταν ακριβώς το ίδιο πριν του συμβεί, είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ να ζει και να παλεύει, δεν έχει άλλη επιλογή.
• ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. Η αγάπη που νοιώθεις για τα παιδιά σου είναι μοναδική και ξεχωριστή, ο πόνος παραμένει ο ίδιος ανεξάρτητα από ποιο παιδί πέθανε. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν αναπληρώνει ποτέ το κενό του αδερφού ή την αδερφής του που έφυγε από την ζωή.
• ΠΕΣ ΚΑΤΙ. Αναγνώρισε στους γονείς την απώλεια του παιδιού τους ως σημαντική, λέγοντας τους απλά Λυπάμαι αν δεν ξέρεις κάτι άλλο ή δεν είσαι προετοιμάσμενος να πεις. Είναι προτιμότερο να πεις αυτό από το να μην πεις τίποτα. Το παιδί τους έχει υπάρξει και όσο και να πονούν χαίρονται να μιλούν για αυτό γιατί το μόνο που τους απέμεινε από εκείνον είναι οι αναμνήσεις τους και η αγάπη στην καρδιά τους. Δώσε τους την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και να μιλήσουν εφόσον οι ίδιοι επιθυμούν για την εμπειρία της απώλειας τους.
• ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ. Ανεξάρτητα από το πως πέθανε ένα παιδί, αν ήταν βαριά άρρωστο ή αν έχασε ξαφικά την ζωή του από κάποιο ατύχημα, για τους γονείς του ήταν πάντα γραφτό να ζήσει, κανένας γονιός δεν προετοιμάζεται και δεν φέρνει στην ζωή ένα παιδί για να το δει να φεύγει πριν από εκείνον.
• ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ. Λέγοντας κάτι τέτοιο υπονοείτε πως οι γονείς κάποιο λάθος έχουν κάνει και γι’ αυτό έπαθαν ότι έπαθαν. Όχι, δυστυχώς η ζωή είναι πολλές φορές πολύ άδικη και τα χειρότερα συμβαίνουν στους πιο γλυκούς και καλούς ανθρώπους. Πολλές φορές οι εξελίξεις της ζωής δε βγάζουν κανένα νόημα και δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για ότι συμβαίνει. Δεν υπάρχει κανένας αρκετά καλός λόγος για να θάβουν οι γονείς το παιδί τους. Σκέψου καλά πριν μιλήσεις σ’ έναν γονιό που πενθεί, φαντάσου να ήσουν στην θέση του και πέρα από τον μεγάλο σου πόνο που βιώνεις καθημερινά, να έπρεπε να ανέχεσαι ορισμένους ανθρώπους που δεν σε συμπονούν πραγματικά και απλά θέλουν να σου πουν κάτι (αν έχαναν το δικό τους το παιδί, ούτε κατά διάνοια δεν θα τους ανακούφιζε να το άκουγαν) και αυτό γιατί οι ίδιοι νοιώθουν άβολα με την απώλεια σου.
• ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΣΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΛΟ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Κανένας δεν έχει το δικαιώμα να σε κατηγορήσει για την ασθένεια ή το ατύχημα του αδικοχαμένου παιδιού σου. Θα έδινες και την ζωή σου για να το φέρεις πίσω και θα απέδιδες ευθύνες εφόσουν υπάρχουν κάποιοι ένοχοι για τον θάνατο του, για να μην χαθεί άλλη ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί ψάχνουν πάντα κάπου να ρίξουν ευθύνες, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν, έτσι έχουν μάθει ν’αντιμετωπίζουν καταστάσεις, Κατηγορώντας.
• ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΠΗΡΙΑ. Είναι αδιανόητο όταν κάποιοι θεωρούν πως ο Θάνατος μπορεί να δώσει την λύση. Σε κάποιες περιπτώσεις όταν τα πάντα έχουν εξαντληθεί είναι η λύτρωση για εκείνον που υποφέρει, αλλά όταν αρρωσταίνει το παιδί σου κάνεις τα πάντα για να τον βοηθήσεις, έχεις την δύναμη ν’ ανέβεις τα πιο ψηλά βουνά, δίνεις την ζωή σου στο λεπτό με μοναδικό σου σκοπό να τον ανακουφίσεις, να προσπαθήσεις να του βρεις την καλύτερη θεραπεία, ΝΑ ΤΟΥ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ. Έχει μόνο εσένα. Ο θάνατος δεν είναι ποτέ η απάντηση όταν δυσκολεύουν τα πράγματα. Όταν αρρωσταίνει το παιδί, εσύ βλέπεις το παιδί σου, όχι την ασθένεια, όχι την αναπηρία, όχι τα ποσοστά επιβίωσης το ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, θα κάνεις τα πάντα για να του δώσεις την ζωή που του αξίζει, να τον κάνεις ευτιχισμένο απλά δίνοντας του το αυτονόητο, την φροντίδα,την στοργή και την ΑΓΑΠΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ…Δεν τον εγκαταλείπεις ποτέ!!! Τον αγαπούν όλα τα κύτταρα σου! Όσο είναι ζωντανός παλεύεις…όσο παλεύει εκείνος παλεύεις και εσύ μαζί του. Η ζωή του έχει αξία. Επειδή είναι μικρότερος σε μέγεθος δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικός από εσένα, επειδή είναι βρέφος και ίσως δεν θυμάται, δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι δεν νοιώθει ότι δεν χρειάζεται απεγνωσμένα την αγάπη σου! Επειδή δεν ξέρει να μιλάει και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του λόγω ηλικίας δεν δηλώνει πως προτιμάει να πεθάνει από το να αγωνιστεί για την ζωή του!Υποφέρεις και εσύ κάθε φορά που οι βελόνες τον τρυπούν, εκατοντάδες τρυπούν και εσένα, αλλά ο στόχος είναι να ζήσει, να γίνει καλά και όλα σκέφτεσαι με τον καιρό θα ξεπεραστούν, αφού βγει νικητής. Με τις παθήσεις και τις όποιες αναπηρίες προσαρμόζεσαι, βρίσκεις τρόπους για να του προσφέρεις την καλύτερη ποιότητα ζωής, η επιστήμη κάνει θαύματα και δίνει λύσεις σε ανθρώπους που άλλοτε ήταν καταδικασμένοι να ζουν απομονωμένοι, ανήμποροι λόγω του προβλήματος τους να ενταχτούν στο σύνολο, μια δυνατή ψυχή με την κατάλληλη στήριξη βρίσκει πάντα τον δρόμο. Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη των γονιών τους. Όσο είναι ζωντανός ελπίζεις. Αναρωτιέμαι όλοι εκείνοι που δεν αντέχουν καν να βλέπουν την σωματική ταλαιπωρία ενός άρρωστου παιδιού…πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν με τον Θάνατο του; Αν δεν υπομένουν στην ασθένεια πως θα αντιμετωπίσουν μια ζωή χωρίς το παιδί;”
Πηγές: «Μαρτυρίες πενθούντων γονιών, Ενημερωτικό φυλλάδιο Μέριμνας – Στηρίζοντας την οικογένεια που Θρηνεί».
