“Πάρε ένα μεγάλο τραπεζομάντηλο και προσπάθησε να το διπλώσεις, να το στριμώξεις ,να το χωρέσεις σε ένα μικρό κουτάκι… δαχτυλιδιού ας πούμε! Αυτό συμβαίνει με μένα ,με την ψυχή μου, με τα συναισθήματα μου, τις εικόνες και τις σκέψεις μου κάθε φορά που πρέπει να περνάμε τις πόρτες στο νοσοκομείο και να τρέχουμε και να περιμένουμε τα αποτελέσματα…ότι όλα είναι καλά!
Το ξεδιπλώσαμε και πάλι το τραπεζομάντηλο, Δόξα τω Θεώ!”
μαμά Μαρίνα