γράφει η Βίκυ Κάουλα, σύμβουλος σχέσεων, life & business coach.
Πολλές φορές όταν παρουσιάζεται μία μακροχρόνια ασθένεια σε ένα μέλος της οικογένειάς μας, είτε απαιτείται νοσηλεία, είτε παρά το ότι δεν υπάρχει νοσηλεία υπάρχουν κανόνες και περιορισμοί, που οπωσδήποτε πρέπει να ακολουθηθούν απαρέγκλιτα για το καλό του ασθενή, αυτό συνεπάγεται και για τους ανθρώπους που τον φροντίζουν ότι θα πρέπει να προσαρμόσουν ανάλογα το πρόγραμμά τους και την καθημερινότητά τους. Στην περίπτωση παιδιών που νοσούν, λοιπόν, οι γονείς είναι αυτοί που έχουν την ευθύνη τήρησης των κανόνων που τίθενται από τους γιατρούς ή πρέπει να παραμένουν στο νοσοκομείο μαζί με το παιδί που είναι ασθενής.
Τι σημαίνει άραγε αυτό για τους γονείς εκτός από το βαθύ πόνο που βιώνουν για το εάν θα θεραπευτεί το παιδί τους και το φόβο τους μήπως κάτι δεν πάει καλά;
Κατ’ αρχάς είναι ξεκάθαρο ότι αλλάζουν οι συνθήκες ζωής τους σε όλους τους τομείς. Η απόλυτη προτεραιότητα, η οποία μάλιστα είναι υποχρεωτική και όχι από επιλογή, είναι η νοσηλεία ή οι οδηγίες για τη θεραπεία του παιδιού. Υπάρχει ανατροπή της ισορροπίας που υπήρχε στη ζωή τους και επιπλέον χωρίς να μπορούν καν να προσπαθήσουν να την επαναφέρουν και χωρίς χρονική προοπτική ξεκάθαρη. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, όπως είναι κατανοητό, οι γονείς εκτός από τη φροντίδα του παιδιού ασχολούνται μόνο με ό,τι προλάβουν στον ελάχιστο χρόνο που θα μείνει, από όσα προηγουμένως έκαναν. Εάν εργάζονται πιθανόν να μην προλαβαίνουν να κάνουν τίποτα άλλο και η ζωή τους να είναι δουλειά και νοσοκομείο ή σπίτι με φροντίδα του παιδιού. Αλλά ακόμα και εάν είχαν χρόνο δεν θα είχαν διάθεση να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Ουσιαστικά είναι σαν να σταματάει η ζωή τους, σαν να βρίσκονται σε pause μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση με την υγεία του παιδιού.
Και μετά; Όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα;
Όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα για το πρώτο διάστημα δεν τολμούν να το πιστέψουν, οπότε το πιθανότερο να περάσει κι άλλος χρόνος σε στασιμότητα, με πολύ δειλά βήματα επανόδου στη φυσιολογική ροή ζωής. Όσο περνάει ο καιρός θα ξεθαρρεύουν όλο και περισσότερο και όσο θα απομακρύνεται ο κίνδυνος για τη ζωή του παιδιού τους θα αρχίσει η δική τους ζωή να απαιτεί την προσοχή, που της έχουν στερήσει τόσο καιρό και ίσως να σκέφτονται ότι έχασαν χρόνο, τον οποίο θα πρέπει να αναπληρώσουν, γιατί τώρα είναι όλα όπως πριν.
Θα κυριαρχεί αγωνία για πλήρη επάνοδο στην παλιά καθημερινότητα και πλήρη αποκατάσταση της πρότερης ισορροπίας, που τώρα φαντάζει ιδανική. Θα υπάρχει μεγάλη ανυπομονησία να επανέλθουν οι ρυθμοί στο προηγούμενο πλαίσιο και το παραμικρό που θα διαταράσσει αυτή την ξαναποκτηθείσα καθημερινότητα θα φαντάζει ως απειλή και κίνδυνος, τρόμος και φόβος, μήπως χρειαστεί και πάλι να σταματήσει η ζωή τους.
Υπάρχει το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν φρενήρεις ρυθμούς, να αναλαμβάνουν πάρα πολλές νέες υποχρεώσεις, να αποκτούν νέα ενδιαφέροντα, με αποτέλεσμα να μην είναι αρκετές οι 24 ώρες της μέρας, να μην μπορούν να είναι συνεπείς σε προθεσμίες και να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε όσα έχουν βάλει στη ζωή τους.
Στο σημείο αυτό και όταν το συνειδητοποιήσουν είναι σημαντικό να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αναστοχαστούν τι συνέβη, πού βρίσκονται, ποια είναι η κατάσταση και ποιοι είναι οι ίδιοι πια. Μετά από μια τέτοια δοκιμασία τίποτα δεν είναι το ίδιο. Όμως, ο χρόνος που πέρασε δεν μπορεί να γυρίσει πίσω και σίγουρα με το να εξαντλούν τον εαυτό τους δεν μπορεί να καλυφθεί το κενό.
Θα πρέπει να μπουν προτεραιότητες από την αρχή, να γίνει ξανά αξιολόγηση των πραγμάτων που θέλουν, που είναι σημαντικά, που τους ευχαριστούν, που θεωρούν ουσιαστικά. Μετά την αξιολόγηση αυτή ενδεχομένως να συνειδητοποιήσουν ότι πράγματα που πριν την ασθένεια του παιδιού τους ευχαριστούσαν, τώρα τα θεωρούν ανούσια και άλλα που δεν τα είχαν σκεφτεί να φαντάζουν σημαντικά.
Έτσι αφού γνωρίζουν πια τι είναι σημαντικό για τους ίδιους και την οικογένειά τους και αφού εκτιμήσουν πόσο χρόνο και ενέργεια θα τους απορροφήσουν, απαλλαγμένοι από την αίσθηση ότι κάνοντας όσα πιο πολλά αντέχουν θα καλύψουν το χαμένο χρόνο, θα μπορέσουν να βάλουν μία νέα τάξη στη ζωή τους και να διαμορφώσουν τη νέα λειτουργική τάξη πραγμάτων για αυτούς.
